Yaşam Değil, Sen Kendini Yönet

[SoruCevap]

Ömür başımıza gelenler, başımıza gelenlerin bize hissettirdikleri ve buna karşılık verdiğimiz yansıların bileşkesidir adeta. Yaşanacak birçok şeyi direkt biz belirleyemeyiz. Sebep olduklarımız, tercih ettiklerimiz elbette mevcuttur. Ancak çoğunlukla yalnızca bize denk gelen olayı yaşar yahut durumun içinde bulunuruz. Tüm bunlar hepimiz için geçerliyse nasıl oluyor da birtakım beşerler ömrün içinde daha memnun, daha güçlü yahut daha başarılı olabiliyor. Ayırt edici noktamız nedir?

Hislerimizi yönetebilme ve reaksiyonlarımızı biçimlendirme hüneri. Boşanma, iflas, kayıp, kaza üzere birçok insan hayatına yıkıcı derecede tesir edebilecek durum olmakla birlikte tüm bunlar hepimiz içindir. Hiçbir olay bireye özel değildir. Kesinlikle emin olunmalı ki bunu bir oburu daha yaşamıştır, yaşıyordur. Ama acılar şahsa özeldir. Yani olanlara dair hislerimizin yoğunluğu. Düğün, doğum, mezuniyet üzere birçok sevinç veren durumlar vardır. Müspet hislerle ilgili kimse neden benim başıma geldi diye yakınmazken negatif hisler yaratan durumlarla ilgili çoğunluk neden benim başıma geldi diye yakınır. Meğer olumlu yahut negatif hislerin tamamı beşere mahsustur. Öncelikle acıyı, mutsuzluğu reddetmek uzun vadede farklı sorunlar ile karşılaşılmasına yol açar. İnsan kendine has tüm hisleri bir kabul etmeli ve kucaklamalıdır. Memnun olmaktan yahut acı duymaktan korkmamalıdır. Tüm hisleri kabul ettikten sonra onları yönetmek ismine yapılabilecek en düzgün şey yoğunluklarını hassas terazi ile ölçmektir. Bu noktada hassas teraziniz sürekli zihninizdir. Tüm hislerin azlığı yahut aşırılığı bir ruhsal sorunu meydana getirir. Kalıplaşmış durumlara uygun hisler vardır.

Sevdiğiniz bir yakınınızın kaybı sonrası olağan ve uygun olan elbette ıstırap duymaktır. Üzüntüyü kabul etmek ve yaşamaktır. Lakin bunu ağır bir halde tüm hayatına yaymak ve vakitle ömürden kopmak ayırt edici noktadır. Daha keyifli, daha güçlü ve daha başarılı her insan yalnızca

kritik durumlar için değil hayatının her dakikasında hislerinin yoğunluğunu muazzam bir formda yönetiyordur. Utanç, öfke, haz... Hiçbir hissin esiri olmaz, kendisini ve ömrünü ele geçirmesine müsaade vermez. Bu sayede kendisi ve o an için en gerekli ve uygun yansıyı yaratabilme kapasitesine

sahiptir. Verdiğimiz reaksiyonlar bir sonraki yaşayacağımız olayları şekillendirir. Bu zincirleme döngüyü bir sefer kıran kişi daha keyifli ve dingin bir hayat elde etmek için büyük bir adım atmış demektir.

İhtimamla dikkatinize sunuyorum. Memnun değil, daha memnun bir ömür. Zira bu adımı atan birey az evvel bahsetmiş olduğumuz üzere hislerin tamamını kabul ettiğinden ve kucakladığından salt bir keyifli hayat ütopyası ile kendini hayal kırıklıklarına açmaz. Maksadı olduğundan daha memnun ve düzgünleştirici bir hayat sürmektir.

Eşiyle boşanma sürecini çok makul bir biçimde gerçekleştirip, hayatının daha farklı ilerleyeceğini kabul eden bir birey ve büyük bir öfkenin pençesine düşmüş, inkara sarılmış bir bireyden hangisi daha memnun bir hayat elde eder? Sanıyorum birinci seçeneğin en sağlıklı olduğunu görüyoruz.

Hislerini yönetemeyen ikinci seçenekteki eş modeli, kadın/erkek fark etmeksizin yaptığı aksiyonlar ve telaffuzları ile herkes için yıkıcı olan bir yolu seçerek kendisine hakikat negatif durumların devamını çekecektir. Bununla ilgili birçok örnek sunulabilir.

Tüm hisleri yönetebilme marifetine erişen kişi daha yeterli bir ömrü inşa edecek olan sevgi, takdir, merak, heyecan, kararlılık, sevinç, itimat üzere güzelleştirici hisleri ağırlaştırarak kendi ruh sıhhatini, hayatının ve hayatına dair herkesin sıhhatini şekillendirebilir.

Verdikleri sağlıklı yansılar ile kendilerinin en düzgün versiyonuna ulaşmış durumdadırlar!

Artık başlarına geleceklerle ilgili müspet bir mıknatıs taşırlar ruhlarında. Oburlarının ömürle verdiği çabayı onlar kendileriyle vererek imtihanı geçmenin rahatlığı ile adeta keyifli bir seyahat esnasındadırlar. Kendilerini yöneterek, dünyalarını yönetirler.