- Konu Yazar
- #1
imagesvarim5b06f6c794b98
Saatlerdir bilgisayarın başında oturuyordu, hala beklediği mail
gelmemişti Silkindi Kac saat olmuştu bilgisayar başına oturalı?
Oooo! İki saatten fazla olmuş, koskoca iki saat? Arkadaşları
yemeğe davet etmişti, Sinan sinemaya, oda arkadaşları ise fal
partisine Hicbirini kabul etmemişti Şimdi bu ucra internet
cafede gelecek o maili bekliyordu Daha ne kadar surecekti?
Kimbilir belki, bugun hesabına bile girmemişti, girmeyecekti?
Girse bile yazacağı daha onemli insanlar vardı belki Belki de
onun ona onem verdiği gibi o, ona onem vermiyordu? Yok canım!
O da en az Sevgi kadar değer veriyordu Sevgi'ye, yazdığı her
mesajın karşılığı ertesi gune geliyor, hadi ertesi gun olmadı
birkac gun icinde gecikmenin ozurunu de iceren mail hesabında
bekliyordu Sevgi'yi Aylar olmuştu yazışmaya başlayalı,
bir kez bile aksamamıştı mailler Ta ki, bu haftaya kadar
Hafta başından beri tek bir satır gelmemişti ondan Tuhaf!
Oysa kendisi yazacak bir şey bulamasa ki, bu da ayda yılda
bir olurdu forward edilmis mesajlar gonderirdi, guzel sozler,
fıkralar ya da ufacık bir ekart Ucuncu gun dayanamamış,
onu merak ettiğini soylediği bir mail gondermişti: Heeeey,
oldun mu kaldın mı? Haber verseneeeee! diye şakalaşmıştı
ustelik Ses seda yoktu yine karşı tarafta, beşinci gun
iyiden iyiye meraklanır olmuştu, hatta bir sapığın onun
hesabına girip gelen mesajları ondan once okuyup sildiğini
bile duşunmuştu İyisi mi oturup butun gun bekleyecekti
bilgisayar başında, hem icinde de bir şuphe kalmayacaktı
boylece Bugun sekizinci gun de bitmişti Yine en ufak bir yazı
bile gelmemişti Unuttu beni diye gecirdi icinden Tabii, ne
bekliyordun ki!diye kızdı kendi kendine Alay etti bir sure bu
cocukluğuyla Hic gormediği, sadece yazılarıyla, şiirleriyle
tanıdığı biriydi karşıdaki ve hep oyle uzakta oyle bilinmez
kalacaktı Ne bekliyordu ki? Kendisi de bilmiyordu Hayalinde
bu yazıları yazan kişiyi bir turlu canlandıramıyordu Ne zaman
gozlerini kapasa sadece bir cift el goruyordu, klavyenin tuşlarına
dokunan guzel parmaklar Bu elin kime ait olduğunu gormeye
calışıyor, didiniyor ama hayali bir anda dağılan sis gibi yok
oluyordu Ertesi gun soluğu yine bilgisayar başında aldı Bekledi,
bekledi Birkac arkadaşından gelen mailleri yanıtladı hemencecik
Aslında boyle beklemek fena da olmuyordu hani Zaten tatildeydi
yapacak başka bir işi yoktu, arkadaşlarından coğu eve donmuştu
kalanlar ise onu cağırsa da o pek istemiyordu Bu duşuncelere
dalmışken yeni bir mesaj geldi Hayret adres pek yabancıydi ona
Biraz tereddut ettikten sonra yureği korku icinde actı Mail,
merhaba ben Akın'ın yakın arkadaşıyım Kendisini trafik kazasında
kaybettik, telefon defterinin arasında sizin mail adresinizi bulduk ve
haber vermeyi uygun gorduk Başımız sağolsundiyor ve devam
ediyordu ama mailin devamı onu ilgilendirmiyordu artıkOkuyacağını
okumuştu zaten Kacıncı olum haberiydi bu, bu kacıncı değer verdiği
insandı yitip giden? Bazen butun uğursuzluğun kendinde olduğunu
duşunuyordu Sonra sacma geliyordu duşundukleri, ama ne
farkederdi ki, işte cok sevdiği, her gun yazdıklarıyla onun gunune
renk katan o kişi artık yoktu Kotu bir şaka olamaz mıydı?
Ne yapacaktı şimdi? Beklediği mail gelmiş miydi? Ne yani
kalkıp gidecek ve bir daha gelmeyecek miydi? Bir daha o guzel
mesajlari hic goremeyecek bir daha o elleri hayal edememenin
uzuntusuyle doğruldu Cebinden size henuz yollamadığı,
yollamak icin doğum gununuzu beklediği bir şiir bulduk
Tıpkı sahibine ulaşmamış bir mektup gibi
duruyordu oracıkta Aşağıda onun sizin
icin yazdığı son şiiri bulacaksınız
VAR MISIN ?
Biliyorum şaşıracaksın
Son sozler gibi gelecek kulağına
Yoo yanılmıyorsun
Son sozler bunlar
Bu uzaklığı kaldırmak icin ortadan
Sadece bir ufacık his'tik, sen bana ben sana
İki satır laf, iki mısralık şiirdik
Bir gulucuktuk
Bir soru isareti
Oysa daha fazlasını istemek bencillik mi?
Anla artık!
Sozler var ama satırlar yetersiz
Duşunceler var ama sayfalar yetersiz
Duygular var ama mısralar yetersiz
Anla artık biliyorum bir sen var, bir de ben
Uzak uzak yerlerde ayrı ayrı şehirlerde
Ama desem ki, sana:
Biz demeye var mısın?
Desem ki, ne sen olsun, ne de ben
Bir biz olalım
Var mısın ?
Akın Yıldız
Şaşırmıştı, istemezdi etraftakilerin gozu onunde ağlasın
Hic adeti değildi ne de olsa Oysa Akın hep nasıl hissediyorsan
oyle ol başkalarını boşver derdi İşte her zamanki gibi yine
dinlemişti onun sozunu Demek o da aynı şeyleri hissetmiş,
o da artık bu uzakığı kaldırmak istemişti Doğumgunu gecmişti,
hem de yine bilgisayar başında Yeni bir yaşa daha girmişti işte,
yepyeni bir yaş, yepyeni umutlar, acılar, mutluluklar Her yaş
olgunlaştırırmış biraz daha insanı, belki de en cok bu yaşa
girdiğinde olgunlaştığını anlayacaktı yıllar sonra
arkasına donup baktığında kimbilir Akın! Kahretsin, seni
şimdiden ozledim diyerek hıckırıklara gomuldu Neden sonra
eli yanıta gitti Akın'a gec kalmış bir yanıttı bu
Sadece tek bir sozcuk yazdı :
VARIM !
Alev Demir
Saatlerdir bilgisayarın başında oturuyordu, hala beklediği mail
gelmemişti Silkindi Kac saat olmuştu bilgisayar başına oturalı?
Oooo! İki saatten fazla olmuş, koskoca iki saat? Arkadaşları
yemeğe davet etmişti, Sinan sinemaya, oda arkadaşları ise fal
partisine Hicbirini kabul etmemişti Şimdi bu ucra internet
cafede gelecek o maili bekliyordu Daha ne kadar surecekti?
Kimbilir belki, bugun hesabına bile girmemişti, girmeyecekti?
Girse bile yazacağı daha onemli insanlar vardı belki Belki de
onun ona onem verdiği gibi o, ona onem vermiyordu? Yok canım!
O da en az Sevgi kadar değer veriyordu Sevgi'ye, yazdığı her
mesajın karşılığı ertesi gune geliyor, hadi ertesi gun olmadı
birkac gun icinde gecikmenin ozurunu de iceren mail hesabında
bekliyordu Sevgi'yi Aylar olmuştu yazışmaya başlayalı,
bir kez bile aksamamıştı mailler Ta ki, bu haftaya kadar
Hafta başından beri tek bir satır gelmemişti ondan Tuhaf!
Oysa kendisi yazacak bir şey bulamasa ki, bu da ayda yılda
bir olurdu forward edilmis mesajlar gonderirdi, guzel sozler,
fıkralar ya da ufacık bir ekart Ucuncu gun dayanamamış,
onu merak ettiğini soylediği bir mail gondermişti: Heeeey,
oldun mu kaldın mı? Haber verseneeeee! diye şakalaşmıştı
ustelik Ses seda yoktu yine karşı tarafta, beşinci gun
iyiden iyiye meraklanır olmuştu, hatta bir sapığın onun
hesabına girip gelen mesajları ondan once okuyup sildiğini
bile duşunmuştu İyisi mi oturup butun gun bekleyecekti
bilgisayar başında, hem icinde de bir şuphe kalmayacaktı
boylece Bugun sekizinci gun de bitmişti Yine en ufak bir yazı
bile gelmemişti Unuttu beni diye gecirdi icinden Tabii, ne
bekliyordun ki!diye kızdı kendi kendine Alay etti bir sure bu
cocukluğuyla Hic gormediği, sadece yazılarıyla, şiirleriyle
tanıdığı biriydi karşıdaki ve hep oyle uzakta oyle bilinmez
kalacaktı Ne bekliyordu ki? Kendisi de bilmiyordu Hayalinde
bu yazıları yazan kişiyi bir turlu canlandıramıyordu Ne zaman
gozlerini kapasa sadece bir cift el goruyordu, klavyenin tuşlarına
dokunan guzel parmaklar Bu elin kime ait olduğunu gormeye
calışıyor, didiniyor ama hayali bir anda dağılan sis gibi yok
oluyordu Ertesi gun soluğu yine bilgisayar başında aldı Bekledi,
bekledi Birkac arkadaşından gelen mailleri yanıtladı hemencecik
Aslında boyle beklemek fena da olmuyordu hani Zaten tatildeydi
yapacak başka bir işi yoktu, arkadaşlarından coğu eve donmuştu
kalanlar ise onu cağırsa da o pek istemiyordu Bu duşuncelere
dalmışken yeni bir mesaj geldi Hayret adres pek yabancıydi ona
Biraz tereddut ettikten sonra yureği korku icinde actı Mail,
merhaba ben Akın'ın yakın arkadaşıyım Kendisini trafik kazasında
kaybettik, telefon defterinin arasında sizin mail adresinizi bulduk ve
haber vermeyi uygun gorduk Başımız sağolsundiyor ve devam
ediyordu ama mailin devamı onu ilgilendirmiyordu artıkOkuyacağını
okumuştu zaten Kacıncı olum haberiydi bu, bu kacıncı değer verdiği
insandı yitip giden? Bazen butun uğursuzluğun kendinde olduğunu
duşunuyordu Sonra sacma geliyordu duşundukleri, ama ne
farkederdi ki, işte cok sevdiği, her gun yazdıklarıyla onun gunune
renk katan o kişi artık yoktu Kotu bir şaka olamaz mıydı?
Ne yapacaktı şimdi? Beklediği mail gelmiş miydi? Ne yani
kalkıp gidecek ve bir daha gelmeyecek miydi? Bir daha o guzel
mesajlari hic goremeyecek bir daha o elleri hayal edememenin
uzuntusuyle doğruldu Cebinden size henuz yollamadığı,
yollamak icin doğum gununuzu beklediği bir şiir bulduk
Tıpkı sahibine ulaşmamış bir mektup gibi
duruyordu oracıkta Aşağıda onun sizin
icin yazdığı son şiiri bulacaksınız
VAR MISIN ?
Biliyorum şaşıracaksın
Son sozler gibi gelecek kulağına
Yoo yanılmıyorsun
Son sozler bunlar
Bu uzaklığı kaldırmak icin ortadan
Sadece bir ufacık his'tik, sen bana ben sana
İki satır laf, iki mısralık şiirdik
Bir gulucuktuk
Bir soru isareti
Oysa daha fazlasını istemek bencillik mi?
Anla artık!
Sozler var ama satırlar yetersiz
Duşunceler var ama sayfalar yetersiz
Duygular var ama mısralar yetersiz
Anla artık biliyorum bir sen var, bir de ben
Uzak uzak yerlerde ayrı ayrı şehirlerde
Ama desem ki, sana:
Biz demeye var mısın?
Desem ki, ne sen olsun, ne de ben
Bir biz olalım
Var mısın ?
Akın Yıldız
Şaşırmıştı, istemezdi etraftakilerin gozu onunde ağlasın
Hic adeti değildi ne de olsa Oysa Akın hep nasıl hissediyorsan
oyle ol başkalarını boşver derdi İşte her zamanki gibi yine
dinlemişti onun sozunu Demek o da aynı şeyleri hissetmiş,
o da artık bu uzakığı kaldırmak istemişti Doğumgunu gecmişti,
hem de yine bilgisayar başında Yeni bir yaşa daha girmişti işte,
yepyeni bir yaş, yepyeni umutlar, acılar, mutluluklar Her yaş
olgunlaştırırmış biraz daha insanı, belki de en cok bu yaşa
girdiğinde olgunlaştığını anlayacaktı yıllar sonra
arkasına donup baktığında kimbilir Akın! Kahretsin, seni
şimdiden ozledim diyerek hıckırıklara gomuldu Neden sonra
eli yanıta gitti Akın'a gec kalmış bir yanıttı bu
Sadece tek bir sozcuk yazdı :
VARIM !
Alev Demir
