5772 İbnu Ömer radıyallahu anhüma anlatıyor: Hz Ömer radıyallahu anh Hayber'de (ganimetten) bir arazi sahibi oldu (Bunu tasadduk etmesini emreden bir rüyayı tekrar tekrar üç gün görmesi üzerine) Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'a gelerek
Ey Allah'ın Resülü! Ben Hayber'de bir tarlaya sahip oldum Şimdiye dek yanımda böylesine değerli bir arazim hiç olmadı Bu tarla için bana ne dikte buyurursunuz?diye sordu Aleyhissalâtu vesselâm:
Dilersen onun aslını (Allah için) hapset ve (gelirini) tasaddut et!buyurdular Bunun üzerine Hz Ömer radıyallahu anh araziyi tasadduk etti ve aslının satılamayacağını ve satın alınamayacağını, vâris olunamayacağını, hibe edilemeyeceğini söyledi
Râvi der ki: Ömer bu araziyi fakirlere, akrabalara, kölelere, Allah yolunda harcamalara ve yolculara bağışladı Bir rivayette misafirlere de denmiştir Onun işlerini üstüne alanın ondan maruf üzere yemesinde ya da bir dostuna yedirmesinde bir beis yoktur, yeter ki, malı kendine sermaye yapmasın
Buhârî, Şurüt 19, Vesâya 28, İmân 33; Müslim, Vasiyyet 15, (1632); Ebu Dâvud, Vesâya 13, (2878); Tirmizî, Ahkâm 36, (1375); Nesâî, Ahbâs 1, (6, 230); İbnu Mâce, Bağlılık 4, (2396)
5773 Yahya İbnu Sa'id anlatıyor: Abdülhamid İbnu Abdillah (İbni Abdillah) İbni Ömer İbni'IHattâb radıyallahu anhüm, Hz Ömer'in sadaka (kıldığı arazinin vakfiyesini) bana istinsah eerdi Şöyle yazılıydı: Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla Bu, Allah'ın kulu Ömer'in Semş (nam arazi) hakkında yazdığı (vakfiyename)dırBurada (Râvi Yahya İbnu Sa'id) Hz Ömer'le ilgili haberinde Nâfi'in İbnu Ömer'den naklettiğinin benzerini anlattı ve: Bir malı kendinin kılmaksızındedi Tekrar o Vakfiyanemede şu da vardı: (Mütevellinin ihtiyacından sonra) onun mahsulünden her ne artarsa, bu, (sanılan diğer ödeme mahallerindeh başka) dilenciler ve yoksullar içindir
Devamla der ama: Kıssayı aynen nakletti ve dedi fakat: Semğ'in velisi dilerse, oranın mahsulünden ödeyerek köle satın alıp, arazinin işlenmesinde kullanır Bunu Mu'aykib yazdı Abdullah İbnu'l Erkâm şahid oldu
Bismillahirrahmanirrahim Bu, Allah'ın kulu mü'minlerin emiri Ömer'in vasiyetidir Eğer ona (Ömer'e) bir şey olursa (yani Ömer ölürse); Semş, Sırma İbnu'I Ekva', ve orada(fakat işleri yürütmek üzere) yer alan esir, Hayber'de bulunan yüz hisse ve orada yer alan köle, Vadi(lKura) da Muhammed aleyhissalatu vesselâm'ın bana taam olarak verdiği yüz (vask)ın idaresi; yaşadığı müddetçe Hafsa'ya aittir (Hafsa'dan) sonra onun idaresi, Hafsa'nın ailesinden re'y sahibi birine aittir, o şartla ki bu emval satılmaz; satın alınmaz (Mütevelli, ihtiyaçtan büyüyen mahsulü) dilenci, yoksul ve akrabalardan münasib gördüklerine infak eder(Bu vakfın idaresini üzerine alan mütevellinin) bundan yemesinde, yedirmesinde ya da o paradan köle satın almasında bir mahzur yoktur
Ebu Dâvud, Vesâya 13, (2879) *
Ey Allah'ın Resülü! Ben Hayber'de bir tarlaya sahip oldum Şimdiye dek yanımda böylesine değerli bir arazim hiç olmadı Bu tarla için bana ne dikte buyurursunuz?diye sordu Aleyhissalâtu vesselâm:
Dilersen onun aslını (Allah için) hapset ve (gelirini) tasaddut et!buyurdular Bunun üzerine Hz Ömer radıyallahu anh araziyi tasadduk etti ve aslının satılamayacağını ve satın alınamayacağını, vâris olunamayacağını, hibe edilemeyeceğini söyledi
Râvi der ki: Ömer bu araziyi fakirlere, akrabalara, kölelere, Allah yolunda harcamalara ve yolculara bağışladı Bir rivayette misafirlere de denmiştir Onun işlerini üstüne alanın ondan maruf üzere yemesinde ya da bir dostuna yedirmesinde bir beis yoktur, yeter ki, malı kendine sermaye yapmasın
Buhârî, Şurüt 19, Vesâya 28, İmân 33; Müslim, Vasiyyet 15, (1632); Ebu Dâvud, Vesâya 13, (2878); Tirmizî, Ahkâm 36, (1375); Nesâî, Ahbâs 1, (6, 230); İbnu Mâce, Bağlılık 4, (2396)
5773 Yahya İbnu Sa'id anlatıyor: Abdülhamid İbnu Abdillah (İbni Abdillah) İbni Ömer İbni'IHattâb radıyallahu anhüm, Hz Ömer'in sadaka (kıldığı arazinin vakfiyesini) bana istinsah eerdi Şöyle yazılıydı: Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla Bu, Allah'ın kulu Ömer'in Semş (nam arazi) hakkında yazdığı (vakfiyename)dırBurada (Râvi Yahya İbnu Sa'id) Hz Ömer'le ilgili haberinde Nâfi'in İbnu Ömer'den naklettiğinin benzerini anlattı ve: Bir malı kendinin kılmaksızındedi Tekrar o Vakfiyanemede şu da vardı: (Mütevellinin ihtiyacından sonra) onun mahsulünden her ne artarsa, bu, (sanılan diğer ödeme mahallerindeh başka) dilenciler ve yoksullar içindir
Devamla der ama: Kıssayı aynen nakletti ve dedi fakat: Semğ'in velisi dilerse, oranın mahsulünden ödeyerek köle satın alıp, arazinin işlenmesinde kullanır Bunu Mu'aykib yazdı Abdullah İbnu'l Erkâm şahid oldu
Bismillahirrahmanirrahim Bu, Allah'ın kulu mü'minlerin emiri Ömer'in vasiyetidir Eğer ona (Ömer'e) bir şey olursa (yani Ömer ölürse); Semş, Sırma İbnu'I Ekva', ve orada(fakat işleri yürütmek üzere) yer alan esir, Hayber'de bulunan yüz hisse ve orada yer alan köle, Vadi(lKura) da Muhammed aleyhissalatu vesselâm'ın bana taam olarak verdiği yüz (vask)ın idaresi; yaşadığı müddetçe Hafsa'ya aittir (Hafsa'dan) sonra onun idaresi, Hafsa'nın ailesinden re'y sahibi birine aittir, o şartla ki bu emval satılmaz; satın alınmaz (Mütevelli, ihtiyaçtan büyüyen mahsulü) dilenci, yoksul ve akrabalardan münasib gördüklerine infak eder(Bu vakfın idaresini üzerine alan mütevellinin) bundan yemesinde, yedirmesinde ya da o paradan köle satın almasında bir mahzur yoktur
Ebu Dâvud, Vesâya 13, (2879) *