Vâcib, Arapça kökenli bir islami terimdir. İslam hukukunda yer alan fıkhi bir kavramdır. Vâcib, "yapılması gereken, yerine getirilmesi zorunlu olan" anlamına gelir. Yani bir şeyin yapılmasının zorunlu olduğunu, yapılması durumunda sevap kazanılacağını ifade eder.
Vâcib, İslam'da farzın bir derece üstünde olan bir hükümdür. Farz yapan için sevap kazandırırken, vâcib yapmayan için günah sayılır. Vâcib olan bir eylemi yerine getirmek, imanın gereği olduğu kadar, Allah'ın emrine uymak ve ibadetleri yerine getirmek anlamına gelir.
Örnek olarak, beş vakit namaz kılmak, oruç tutmak, zekat vermek gibi ibadetler vâcib olarak kabul edilir. Bu ibadetler, Müslümanlar için yapılması zorunlu olan görevlerdir.
Ancak vâcib, farzın aksine belirli şartlara bağlı olabilir. Örneğin, zekat vermek için belirli bir miktarda malının olması gerekebilir veya oruç tutmak için belli bir yaşa gelmiş olmak gerekebilir. Bu yüzden, İslam hukukçuları ve alimler, vâcib olan eylemlerin şartlarını ve detaylarını belirlemişlerdir.
Sonuç olarak, vâcib, İslam dininde zorunlu olan, yerine getirildiğinde sevap kazandıran eylemleri ifade eder. Müslümanlar için vâcib olan ibadetleri yerine getirmek, imanın ve ibadetin gereği olarak kabul edilir.