Öfkelenince Ne Yapalım?
* İbnu Abbas (ra) rivayet ediyor: Uyeyne İbnu Hısn (Medine ’ye) gelince, kardeşinin oğlu Hürr İbnu Kays ’ın yanında indi Hürr İbnu Kays ise Hz Ömer ’in yakınlarındandı Onun meclisinde yaşlı ya da genç bir kısım kurra ve fakihler müşavere heyeti olarak bulunurdu Üyeyne İbnu Hısn, “Ey kardeşimin oğlu! Emirülmü ’mininin yanında girmem için müsade istek et! dedi O da izin istedi Ama yanında girince, “Yeter bundan böyle! Ey İbnu ’lHattab sen bize bol vermediğin gibi, aramızda adaletle de hükmetmiyorsun! dedi Hz Ömer (ra) böylece öfkelendi Adeta dövmek için üzerine yürüyecekti ki, Hürr (ra) atılıp, “Ey Emîrelmü ’minin, ALLAH Teala Hazretleri Resulü ’ne, “Affı başlıca tut, ma ’rufu emret ve cahillerden de yüz çevir (A ’raf, 199) emretmiştir “Bu adam da cahillerden biridir dedi VALLAHi, Hürr, ayeti okuyunca Hz Ömer olduğu yerde kalıp hiçbir şey yapmadı Hz Ömer kendisine Kitabullah ’ın hükmü okunduğunda hemencecik durur, onu aşmazdı (Buhari, İ ’tisam 2)
* Ebu Vail (ra) söylenti ediyor: Urve İbnu Muhammed es ’Sadi ’nin yanına girdik Bir zat kendisine konuştu ve Urve ’yi kızdırdı Urve kalkıp abdest aldı ve Babam, dedem Atiye (ra) ’den anlatır fakat, o, Resulullah (sas) ’ın şöyle söylediğini nakletmiştir: “Öfke şeytandandır, iblis da ateşten yaratılmıştır, alev ise su ile söndürülmektedir; öyleyse biriniz öfkelenince hemen kalkıp abdest alsın (Ebu Davud, Edeb 4)
* İbnu Mes ’ud (ra) söylenti ediyor: Resulullah (sas) (bir gün), “Siz aranızda kimi güreşçi addedersiniz? diye sordu Ashab (ra), “Erkeklerin yenmeye muvaffak olamadığı kimseyi! dediler Resulullah (sas), “Hayır dedi, “Gerçek güreşçi öfkelendiği süre nefsine egemen olabilen kimsedir (Müslim, Birr 106)
* Ebu Hüreyre (ra) rivayet ediyor: Bir adam, “Ey ALLAH ’ın Resulü! Bana kısa bir nasihatta bulun, uzun yapma! Ta ancak nasihatini unutmayayım demişti (ve birkaç kez tekrar etmişti), Aleyhissalatu vesselam (bir kelimeyle), “Öfkelenme! cevabını verdi (Buhari, Edeb 76)
* Muaz İbnu Cebel (ra) söylenti ediyor: İki kişi Resulullah (sas) ’ın huzurunda küfürleştiler (Böylece oysa) birinin yüzünde (diğerine karşı) öfkesi gözüküyordu Resulullah (sas), “Ben bir sözcük biliyorum, eğer onu söyleyecek olsa, kendinden zuhur eden hiddet giderdi; Euzu billahi mineşşeytanirracim! buyurdular (Tirmizi, Da ’avat 53)
* Ebu Zerr elGıffari (ra) söylenti ediyor: Resulullah (sas) bize buyurmuştu oysa: “Biriniz ayakta iken öfkelenirse hemen otursun Öfkesi geçerse ne âlâ, geçmezse yatsın (Ebu Davud, Edeb 4) *
* İbnu Abbas (ra) rivayet ediyor: Uyeyne İbnu Hısn (Medine ’ye) gelince, kardeşinin oğlu Hürr İbnu Kays ’ın yanında indi Hürr İbnu Kays ise Hz Ömer ’in yakınlarındandı Onun meclisinde yaşlı ya da genç bir kısım kurra ve fakihler müşavere heyeti olarak bulunurdu Üyeyne İbnu Hısn, “Ey kardeşimin oğlu! Emirülmü ’mininin yanında girmem için müsade istek et! dedi O da izin istedi Ama yanında girince, “Yeter bundan böyle! Ey İbnu ’lHattab sen bize bol vermediğin gibi, aramızda adaletle de hükmetmiyorsun! dedi Hz Ömer (ra) böylece öfkelendi Adeta dövmek için üzerine yürüyecekti ki, Hürr (ra) atılıp, “Ey Emîrelmü ’minin, ALLAH Teala Hazretleri Resulü ’ne, “Affı başlıca tut, ma ’rufu emret ve cahillerden de yüz çevir (A ’raf, 199) emretmiştir “Bu adam da cahillerden biridir dedi VALLAHi, Hürr, ayeti okuyunca Hz Ömer olduğu yerde kalıp hiçbir şey yapmadı Hz Ömer kendisine Kitabullah ’ın hükmü okunduğunda hemencecik durur, onu aşmazdı (Buhari, İ ’tisam 2)
* Ebu Vail (ra) söylenti ediyor: Urve İbnu Muhammed es ’Sadi ’nin yanına girdik Bir zat kendisine konuştu ve Urve ’yi kızdırdı Urve kalkıp abdest aldı ve Babam, dedem Atiye (ra) ’den anlatır fakat, o, Resulullah (sas) ’ın şöyle söylediğini nakletmiştir: “Öfke şeytandandır, iblis da ateşten yaratılmıştır, alev ise su ile söndürülmektedir; öyleyse biriniz öfkelenince hemen kalkıp abdest alsın (Ebu Davud, Edeb 4)
* İbnu Mes ’ud (ra) söylenti ediyor: Resulullah (sas) (bir gün), “Siz aranızda kimi güreşçi addedersiniz? diye sordu Ashab (ra), “Erkeklerin yenmeye muvaffak olamadığı kimseyi! dediler Resulullah (sas), “Hayır dedi, “Gerçek güreşçi öfkelendiği süre nefsine egemen olabilen kimsedir (Müslim, Birr 106)
* Ebu Hüreyre (ra) rivayet ediyor: Bir adam, “Ey ALLAH ’ın Resulü! Bana kısa bir nasihatta bulun, uzun yapma! Ta ancak nasihatini unutmayayım demişti (ve birkaç kez tekrar etmişti), Aleyhissalatu vesselam (bir kelimeyle), “Öfkelenme! cevabını verdi (Buhari, Edeb 76)
* Muaz İbnu Cebel (ra) söylenti ediyor: İki kişi Resulullah (sas) ’ın huzurunda küfürleştiler (Böylece oysa) birinin yüzünde (diğerine karşı) öfkesi gözüküyordu Resulullah (sas), “Ben bir sözcük biliyorum, eğer onu söyleyecek olsa, kendinden zuhur eden hiddet giderdi; Euzu billahi mineşşeytanirracim! buyurdular (Tirmizi, Da ’avat 53)
* Ebu Zerr elGıffari (ra) söylenti ediyor: Resulullah (sas) bize buyurmuştu oysa: “Biriniz ayakta iken öfkelenirse hemen otursun Öfkesi geçerse ne âlâ, geçmezse yatsın (Ebu Davud, Edeb 4) *