Kurtuluş Savaşıyla İlgili Şiirler

[SoruCevap]

Kurtuluş Savaşı Şiir
Kurtuluş Savaşı İle İlgili Şiirler

Kurtuluş Savaşı

Bir gece karanlığında,denize açıldı gemi
Etraf,ses vermez,çok derin bir uykuda seyretmekte
Uzaklaştıkça,ışıkları yanıp söndü geminin
Bandırma,Samsun açıklarına gelen,Türk tarihti

İlk adım atıldı,mekan Samsun,zaman Mayıs idi
Mustafa Kemal,beyaz bir sayfa açıyordu bize
Erzurum,Sivas derken üç oldu beyazlı mekanlar
Gök semadaki,ay yıldızlar eşlik ediyordu

Güneş,her sabah bir başka müjde ilke doğuyordu
Batarken güneş,o geceye doğuyordu Atatürk
İzmir verdi ilk müjdeyi,atılan ilk kurşunla
Kurtuluş için,yürekler çarpıyordu,birer coşku

Beyaz bir sayfa açıldı,unutulmamak üzere
Kalem candan,mürekkebi kan,yazarı Türk Atatürk
Beyaz sayfanın mekanı Anadolu,gün tarihti
İşte,Laik Demokratik Türkiye Cumhuriyeti! ..

Kurtuluş Savaşı Günleri

Tarihe bakmayanlar önüne engel yığar
Hatırlasam dünümü bugün güneşim doğar
Bırakın yanlışları sizi kimseler duymaz
Gereksiz uğraşlarla tarih o güne uymaz
Kurşun yağmurlarıyla her gün yaşıyorlardı
GÜNEŞ doğmuş olsa da ONLAR üşüyorlardı

Ecdadımın yazdığı destana gözün gitsin
Kalpleri kış ettiler biran önce kış bitsin
Gerçeği görmeliyiz kolay gelmedik dünden
Vatanımız bütündür kurtulduğu o günden
Kurşun yağmurlarıyla her gün yaşıyorlardı
GÜNEŞ doğmuş olsa da ONLAR üşüyorlardı

Duayla yürüdüler ellerde vardı Kur’an
Sığınılacak yerdi mutluydu Hakk’ı saran
Öğün yemeklerinde muhtaçtılar çorbaya
Belki de haklarından bölmüşlerdi torbaya
Kurşun yağmurlarıyla her gün yaşıyorlardı
GÜNEŞ doğmuş olsa da ONLAR üşüyorlardı

Kurtuluş Savaşını zorluklarla kazandın
Tarihi bu zaferle kaybolmaktan uyandın
Ne güzeldir insanın kendisini görmesi
Kolay mı sanıyorsun o kapıdan girmesi
Kurşun yağmurlarıyla her gün yaşıyorlardı
GÜNEŞ doğmuş olsa da ONLAR üşüyorlardı

Kurtuluş Savaşı

Kağnıları taşır kadınlar,
Askerler hücumdadırlar,
Bu uzun savaşı,
Üzüntüyle bekler analar.

Mustafa Kemal kaburgasını kırar,
Vatanı yasa boğar,
Zorlu Kurtuluş Savaşı'nı,
En sonunda kazanırlar.

Osmanlı Devleti kaldırılır,
Dünyada barış sağlanır,
Eğitimde,ölçülerde yenilikler uygulanır,
Mustafa Kemal duygulanır.


Ahmet Çelik


ATATÜRK KURTULUŞ SAVAŞINDA

Bir gemi yanaştı Samsun'a sabaha karşı
Selam durdu kayığı, çaparası, takası
Selam durdu tayfası

Bir duman tüterdi bu geminin bacasından
Bir duman
Duman değildi bu
Memleketin uçup giden kaygılarıydı.

Samsun limanına bu gemiden atılan
Demir değil
Sarılan anayurda
Kemal Paşanın kollarıydı.

Selam vererek Anadolu çocuklarına
Çıkarken yüce komutan
Karadeniz'in halini görmeliydi.

Kalkıp ayağa ardı sıra baktı dalgalar
Kalktı takalar,
İzin verseydi Kemal Paşa
Ardından gürleyip giderlerdi
Erzurum'a kadar

Cahit KÜLEBİ

Kurtuluş Savaşı

Kara duman çöktü yurdun başına

Düşmanın emrini dışladı atam

Kalleş İngiliz'in yurtta işi ne

Böylece savaşa başladı atam

Saldırdı düşmanlar sardı vatanı

Kalleş kurşunları yıktı mekanı

Çağırdı atamIZ silah tutanı

Bütün düşmanları fişledi atam

Samsundan Sivas'a misyon yüklendi

Yurdun her yerinden canlar eklendi

Düşmanlar şaşırdı kaçtı saklandı

Haini vatanda haşladı atam

Kurtuluş savaşı sarınca yurdu

Mehmetçik kalleşe hançeri vurdu

Kurtuldu yurdumuz Murada erdi

Düşmanı göğsünden şişledi atam

Yiğitler can verdi Türk sancağına

Huzur geldi yurdun dört bucağına

Sevgi ateşini yurt bucağına

Sevgiyle yakarak besledi atam

İffetim namusum canımdır vatan

Damarımda coşan kanımdır vatan

Mutlu yaşanacak günümdür vatan

Bağımsız Türkiye düşledi atam

Minnet borcumuz var paşadan ere

Ordumuz nöbette böyledir töre

Cumhuriyet namus düşürmem yere

Özgürlük dersini işledi atam

Murat duman der ki; Şehitler verdim

Böylece kurtuldu bu aziz yurdum

Yiğit Kahramana selama durdum

Düşmanı sırtüstü tuşladı atam



Kurtuluş savaşı

Kağnıları taşır kadınlar,

Askerler hücumdadırlar,

Bu uzun savaşı,

Üzüntüyle bekler analar.

Mustafa Kemal kaburgasını kırar,

Vatanı yasa boğar,

Zorlu Kurtuluş Savaşı'nı,

En sonunda kazanırlar.

Osmanlı Devleti kaldırılır,

Dünyada barış sağlanır,

Eğitimde,ölçülerde yenilikler uygulanır,

Mustafa Kemal duygulanır.

Mustafa Kemal'in Kağnısı

Yediyordu Elif kağnısını,

Kara geceden geceden.

Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu,

Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar,

İnliyordu dağın ardı, yasla,

Her bir heceden heceden.

Mustafa Kemal’in kağnısı derdi, kağnısına

Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.

Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik,

Nam salmıştı asker içinde.

Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü,

Doğrulmuştu yola önceden önceden.

Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif,

Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar,

Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı,

Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanısıra,

Gecenin ulu ağırlığına karşı,

Hafiftiler, inceden inceden.

İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında.

Elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri,

Kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim;

Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.

Alını, yeşilini kapmıştı, geçirmişti,

Niceden, niceden.

Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu,

Nazar mı değdi göklerden, ne?

Dah etti, yok. Dahha dedi gitmez,

Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacur gucur

Nasıl dururdu Mustafa Kemal’in kağnısı

Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden.

Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş,

Vur beni, öldür beni, koma yollarda beni.

Geçer götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin,

Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.

Bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır,

Düşerim gerilere, iyceden iyceden.

Kocabaş yığıldı çamura,

Büyüdü gözleri, büyüdü yürek kadar,

Örtüldü gözleri örtüldü hep.

Kalır mı Mustafa Kemal’in kağnısı, bacım.

Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik,
Yürüdü düşman üstüne, yüceden yüceden.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA