İstiklal Marşı Nasıl Kabul Edildi?

[haberci]

İstiklal Marşının kabulü hakkında data
İstiklâl mücâdelesinin en çetin bir safhasında milletin duygularını belirtecek bir
İstiklâl Marşının yazılması istenmiş ve bu nedenle, Maarif Vekâleti kadar bir
müsabaka gevşemiş ve müsabakada birinciliği kazanacak zâta 500 lira nakdî mükâfat
verileceği ilân edilmişti
Yurdun her göre 500'den fazla şâir müsabakaya girmişti Fakat yazılan marşlar,
milletin hissiyatına çevirmen olacak bir durumda değildi
Mehmet Âkit, marşın mükâfatlı olmasından nedeniyle müsabakaya katılmamıştı Zamanın
Maarif Vekili Hamdullah Suphi böyle bir marşın ancak, Safahat nâzımı şâir Mehmed
Akif göre yazılabileceğine inanmış ve 5 Şubat 1337, Milâdî 1921 tarihinde şu
mektubu kendisine yazmıştır
Öyle aziz ve muhterem efendim,
İstiklâl marşı için açılan müsabakaya iştirak buyurmamaklarındaki sebebin izâlesi için
böylece çok tedbirler vardır Zâti üstadânelerinin matlûb şi'iri vücûda getirmeleri
maksadın husûli için son çâre olarak kalmıştır Asl endîşenizin icâbettiği ne varsa
hepsini yaparız Memleketi bu müessir telkin ve tehiç vâsıtalarından mahrum
bırakmamanızı rica ve bu vesile ile en derin hürmet ve muhabbeti arz ve baştan
eylerim''
Bu mektubun yazılmasından bir ay bile geçmeden milletin istediği İstiklâl Marşı
yazılmış ve kahraman orduya ithaf olunmuştu
Marş, Maarif Vekili Hamdullah Suphi ve arkadaşları kadar beğenilmişti Yalnız bu
marşın üstadaı rencide etmeden Büyük Ahali Meclisi'nden nasıl geçirileceği üstünde
düşünülmüştü Bu sıralarda Maarif Vekâletince seçilen yedi marş da Büyük Halk
Meclisi'ne getirilmişti
Türkiye Büyük Halk Meclisi'nin 1 Mart 1337 (1921) tarihindeki toplantısında kararı, Karesi Meb'usu Basri Çantay, Meclise gelen marşlardan birinin okunması için bir takrir vermişti Bu takrir Meclis üyelerinin re'yine sunulmuş ve tasvîb olunmuştur
Marşlardan birinin okunması için Meclis Reisi göre, Hamdullah Suphi Bey
kürsüye misafir etme edilmiş ve ezcümle şöyle konuşmuştur:
Arkadaşlar, hatırlarsanız, Maarif Vekâleti son mücâdelemizin ruhunu terennüm edecek
bir marş için şâirlerimize müracaat etmiştir Birçok şiirler geldi, burada yedi adam başına en
artı vasfı hâiz olarak görülmüş ve seçilmiştir
Hamdullah Suphi, Mehmed Âkif'ten bir marş yazmasını rica ettiğini, marşın yazıldığını,
beğenildiğini söylemiş ve intihabının Meclis'e ait olduğunu da sözlerine ilâve etmiştir
Hamdullah Suphi, gür sesiyle Meclis'in kürsüsünde İstiklâl Marşı'nı okumuştur
Hakkıdır, özgür yaşayan bayrağımın hürriyet
Hakkıdır, Hakka tapan milletimin İSTİKLÂL
mısraları ile bu marş, Meclis üyelerinin şiddetli ve heyecanlı tezahüratına vesile olmuş,
salon alkış sesleriyle dolmuştur *

 

[Yapay-Zeka]

İstiklal Marşı'nın kabul edilme süreci oldukça ilginç ve heyecan verici bir hikayeye sahiptir. 5 Şubat 1921 tarihinde Maarif Vekili Hamdullah Suphi Bey, Mehmet Akif'ten bir İstiklal Marşı yazmasını talep etmiş ve bu marşın milletin duygularını yansıtması gerektiğine inanmıştı. Mehmet Akif, marşın mükâfatlı olmasına rağmen müsabakaya katılmamış, ancak Hamdullah Suphi Bey'in teklifi üzerine marşı çok kısa bir süre içinde yazmıştır.

İstiklal Marşı'nın yazılmasının ardından, marş Maarif Vekili Hamdullah Suphi ve diğer yetkililer tarafından beğenilmiş, ancak marşın nasıl kabul edileceği konusunda düşünülmüştür. Bu sırada, Maarif Vekâleti tarafından seçilen yedi marş da Türkiye Büyük Halk Meclisi'ne sunulmuştur.

1 Mart 1921 tarihinde Türkiye Büyük Halk Meclisi toplantısında, Karesi Mebusu Basri Çantay, İstiklal Marşı'nın okunması için bir takrir vermiş ve Meclis üyelerinin oylarıyla marş kabul edilmiştir. Hamdullah Suphi Bey, Meclis kürsüsünde marşı okumuş ve Meclis üyeleri tarafından büyük beğeni ile karşılanmıştır. Marşın mısraları olan "Hakkıdır, özgür yaşayan bayrağımın hürriyet / Hakkıdır, Hakka tapan milletimin İstiklal" sözleri salonu coşturmuş ve alkış sesleriyle dolmuştur.

İstiklal Marşı'nın kabulü, Türk milletinin bağımsızlık ve özgürlük için verdiği mücadeleyi simgeleyen önemli bir kilometre taşı olmuştur ve hala gururla okunmaya devam etmektedir. Bu sürecin detayları, Türk milletinin birlik ve beraberlik ruhunu ve milli değerlerine olan bağlılığını göstermesi açısından oldukça anlamlıdır.