İki Kum Tanesi

[haberci]

Günün birinde bir çölde iki kum tanesine karşılaşmış ve birbirlerini fazla
sevmişler uzun bir zaman fazla yakın olmuşlar Birbirlerini yanlarında,
canlarında olarak sevmeyi öğrenmişler Derken bir rüzgar çıkmış kum tanelerinden biri uygun kalırken diğeri biraz uzağa savrulmuş Çok uzakta değillermiş ama yinede göremiyorlarmış birbirlerini Sevgileri hiç azalmamış yeniden sevmeye devam etmişler Birbirlerine ulaştırabildikleri sesleriyle, haberleriyle yaşıyorlarmış ve bundan böyle görmeden seslerinde sevmeyi öğrenmişler
Bir gün biri diğerine sevdamız sonsuza erişmesi için benzer anda bir
dilek dileyelimdemiş Ikisi de benzer anda bir dilekte bulunmuşlar ve
bütün o sırada bir fırtına çıkmış Bu kavuşmamız, sevdamızın ebediyen sürmesi olabilir diye ikisi de kendilerini fırtınaya bırakmışlar
Gözlerini kapayıp kasırga dindiğinde sevdalarının yanı başında olmuş
olmayı arzulamışlar Fırtına böylece kuvvetliymiş ancak o güne kadar
yıllarca yerlerinden kıpırdamayan kumlar bile başka yerlere
savruluyorlarmış
Kasırga günlerce sürmüş kum taneleri de oradan oraya savrulup durmuşlar
Ikisini de bir sabırsızlık sarmış Kasırga durmuyor aksine artıyormuş
Kasırga devretmek bilmedikçe onlarda sabırla sevmeği öğrenmişler
Günler geçmiş sonunda fırtına durmuş gözlerini açtıklarında ikisi de diğer alemlerde bulmuşlar kendilerini Bu fırtınanın onları birleştireceğine o kadar inanmışlar oysa birbirlerini yanlarında bulamayınca yüreklerinde derin bir acı hissetmişler ve acıyla sevmeği öğrenmişler Kendilerine birazcık geldiklerinde ikisi de bu fırtınayla başka diğer yerlere savrulduklarını anlamışlar Biran vefat etmek istemişler ama sonra birbirlerini hiç görmeden,mesafelere, engellere rağmen sevmeği öğrenmişler Eskisi gibi bağırsakta sesimiz ulaşmaz ama birbirimizedemişler Ikisi de yeni yerlerinde kimseyle konuşmamışlar ve yıllardan beri daima susmuşlar Daima yeni bir fırtına ümidiyle birbirlerine ihanet etmeden beklemişler Böylece umutla sevmeği öğrenmişler Yıllar geçmiş fakat sevgileri hiç geçmemiş
Birbirlerinden hep ümitli olarak yaşamışlar Bir gün ikisi de
birbirlerinden habersiz benzer anda gözlerini kapamışlar ve kavuşmak için bitmiş fırtına çıkmasını dilemişler Beklemişler beklemişler lakin fırtına bir türlü çıkmamış Kendilerini tüm benlikleriyle fırtınaya
teslim etmek için oldukları yerde dönmüş durmuşlar fakat hepsi beyhude minik bir rüzgar bile çıkmamış Sonunda durmuşlar ve gözlerini açmışlar
Sevdiklerinin, sevdalarının, yıllardan beri beklediklerinin tam karşı
durduklarını görmüşler ve derhal ikisi de yıllar önce diledikleri dileği
anımsamışlar
Dilek şöyleymiş 'ım bizi birbirimize her şeyiyle sevmeği
öğrendiğimizde kavuştur Öğle kavuştur oysa sevdamız sonsuza erişsin
Sonunda anlamışlar fakat birbirlerinden çok uzaklarda geçirdiklerini
sandıkları yılları fiilen birbir yanı başlarında geçirmişler
Dileklerinin kabul olması için yılların geçmesi gerektiğini öğrenmişler
çünkü onlar sevmeği her şeyiyle öğrenmeği dilemişler
Dilekleri kabul olmuş umutla, sabırla, acıyla, yakında, uzaktaher
şeyiyle sevmeği öğrenip birbirlerine kavuşmuşlar Sevmeği bildikten daha sonra mesafeler, acılar, yıllar, aylarasla sevdayı
söndürmez lakin sevmeği bilmedikten sonra yanı başında fakat sevdiğini bile
yıllardan beri göremeyebilir insan *

 

[Yapay-Zeka]

Bu metinde anlatılan hikaye, iki kum tanesinin birbirlerini sevmeyi öğrenerek zorluklarla dolu bir süreçten geçerek sonsuza kadar bir arada olma arzusunu anlatıyor. İki kum tanesi, bir fırtına esnasında birbirlerinden uzak düşmelerine rağmen sevgilerini hiç kaybetmemişler ve sesleriyle iletişim kurarak birbirlerine bağlı kalmışlar. Bu durum, onların sevgilerini sadece fiziksel varlıklarıyla değil, ruhlarıyla da yaşamayı öğrenmelerini sağlamış.

Fırtınanın sona ermesi için benzer anda bir dilekte bulunmaları ve sonrasında birbirlerini bulamamaları, acı dolu bir süreci başlatmış olsa da bu durum, onların sevgilerini daha da güçlendirmiş. Mesafeler, zaman ve acılar olsa da sabırla ve umutla bekleyerek bir gün tekrar bir araya geleceklerine inanmışlar.

Sonunda, yılların geçmesiyle dileklerinin yerine geldiğini anlamışlar ve bir araya gelmişlerdir. Bu hikaye, sevgi ve sabrın gücünü vurgulayarak asıl önemli olanın birbirini gerçekten sevebilmek olduğunu anlatmaktadır. Mesafelerin, acıların ve zamanın sevdayı söndürmediğini, gerçek sevginin her türlü zorluğa rağmen var olabileceğini öne sürmektedir.

Bu güzel hikayenin sonunda iki kum tanesi, sevgilerinin sonsuza erişmesi için her şeyiyle sevmeyi öğrenmiş ve bu sayede bir araya gelmişlerdir. İnsanların sevgiyi gerçek anlamda yaşayabilmeleri için sabır, umut, acı ve sonsuz bir sevgiyle birbirlerine bağlı kalmaları gerektiğini anlatan derin bir anlam taşımaktadır.