SoruCevap
Yeni Üye
- Katılım
- 17 Ocak 2024
- Mesajlar
- 350.999
- Çözümler
- 1
- Tepkime puanı
- 17
- Puan
- 308
- Yaş
- 36
Hz. Peygamber’in Ehl-i Beyt’i Kimlerdir GÜNÜMÜZDE SEYYİD ve ŞERİF Seyyid Ne Demektir?
Hz. Peygamber’in
Ehl-i Beyt’i Kimlerdir?
Ev halkı anlamına gelen “Ehl-i beyf terkibi, ev sahibini, onun eşini, çocuklarını, torunlarını ve yakın akrabalarını kapsar.
Hz. Peygamber’in [s.a.v] Ehl-i beyt’i, başta hanımları olmak üzere bütün çocukları, kadın-erkek bütün torunları, müslüman olup kendisine tâbi olan amcaları, onların çocukları, torunları ve diğer akrabaları olan Hâşim ve Muttaliboğulları’dır.
Günümüzde Ehl-i beyt kavramı genel olarak, Hz. Peygamber’in [s.a.v] torunları Hz. Hasan m ve Hz. Hüseyin’in [r.a] soyundan gelenler için kulanılmaktadır.
GÜNÜMÜZDE SEYYİD ve ŞERİF Seyyid Ne Demektir?
Seyyid, “efendi, bey, ileri gelen, reis” anlamlarına gelmektedir. Fakat kavram olarak bütün insanlığın efendisi olan Hz. Peygamber’in [s.a.v] torunu Hz. Hüseyin [r.a] yoluyla nesebi Hz. Resûlullah’a [s.a.v] ulaşan kimseleri ifade eden bir unvan, bir sıfattır.
Hz. Peygamber [s.a.v], “Seyyidü’s-sakaleyn” (iki âlemin efendisi), “Seyyidü’l-enam” (yaratılmış*ların en büyüğü), “Seyyidü’l-enbiya” (bütün peygamberlerin efendisi) gibi sıfatlarla nitelendirilmiş*tir. Nitekim bir hadis-i şerifte, “Ben âdemoğlunun seyyidiyimV bir diğerinde ise, “Ben kıyamet gü*nünde insanların seyyidiyim* buyrulmaktadır.
Seyyid kelimesi hadislerde, kabile başkanı, topluluğun ileri gelen seçkin kimseleri, kölenin efendisi gibi anlamlarda kullanılmaktadır.
Hz. Peygamber [s.a.v], minberde bulunduğu bir sırada torunu Hz. Hasan’ı [r.a] işaret ederek,
“Bu oğlum seyyiddir. Umulur ki Allah onun vasıtasıyla iki müslüman fırkanın barışmasını sağlar”, bir defasında da,
“Hasan ve Hüseyin [r.a] cennet ehlinin gençlerinin iki seyyididirler” buyurmuştu. Hz. Fâtıma [r.anha] için,
“Fâtıma [r.anha]. cennetteki kadınların seyyi- desidir”5 buyurmuştur. Hz. Ebû Bekir [r.a] ve Hz. Ömer [r.a] için de,
“Cennet ehlinin nebî ve resuller hariç iki yaşlı seyyididirler”& buyurmuştu.
Sahabiler de seyyid kelimesini aralarındaki faziletli kimseleri övmek için kullanmışlardır. Nitekim Hz. Ömer [r.a],
“Ebû Bekir [r.a]seyyidimizdir. Seyyidimiz Bilâl’i [r.a] âzat ederek hürriyetine kavuşturmuştur”7 demiştir.
Şerif Ne Demektir?
Şerif, “yükseklik, asalet, izzet, makam ve mertebesi yüce olmak, manevi yükseklik ve ululuk” de*mektir. Çoğulu, eşraf ve şürefâdır. Özellikle baba ve dedeleri ulu ve yüksek olanlara denilir. Bir memlekette, kendilerine kabile ve şehrin maslahatlarının idaresi verilmiş asil aile reislerine, makam ve mevkii yüksek, söz sahibi ve nüfuzlu kimselere de şerif ya da bu kelimenin çoğuluyla eşraf denilir.
İslâm’a göre şerif, müttaki olan, Allah’tan korkup haramlardan sakınan, Allah’ın emirlerini yerine getiren kimsedir. Nitekim Cenâb-ı Mevlâ,
“Şüphesiz ki Allah katında en şerefliniz, O’ndan en çok korkanınızdır”(Humâ\. 49/13) buyurmaktadır. Zira ruhlar en çok takva ve manevi meziyetlerle şeref kazanır, şahıslar bununla yükselir.
1 Ebû Davud, Sünen, 13; ibn Mâce, Zühd, 37.
2 Bııhârî, Enbiyâ, 3; Müslim, imân, 367,369, Fezâil, 2.
3 buhari enbiya 3 müslim iman
4 buhari sulh 9 tirmizi menakıb 31
5 Buhârî, Fezâilu l-Ashâb, 29; Menâkıb, 25.
6 ibn Mâce, Mukaddime, 11.
7 Buhârî, Fezâilü’l-Ashâb, 23.
Kaynak :KURTULUŞ GEMİSİ EHLİ BEYT SEMERKAND YAYINLARI S.MUBAREK EROL
Hz. Peygamber’in
Ehl-i Beyt’i Kimlerdir?
Ev halkı anlamına gelen “Ehl-i beyf terkibi, ev sahibini, onun eşini, çocuklarını, torunlarını ve yakın akrabalarını kapsar.
Hz. Peygamber’in [s.a.v] Ehl-i beyt’i, başta hanımları olmak üzere bütün çocukları, kadın-erkek bütün torunları, müslüman olup kendisine tâbi olan amcaları, onların çocukları, torunları ve diğer akrabaları olan Hâşim ve Muttaliboğulları’dır.
Günümüzde Ehl-i beyt kavramı genel olarak, Hz. Peygamber’in [s.a.v] torunları Hz. Hasan m ve Hz. Hüseyin’in [r.a] soyundan gelenler için kulanılmaktadır.
GÜNÜMÜZDE SEYYİD ve ŞERİF Seyyid Ne Demektir?
Seyyid, “efendi, bey, ileri gelen, reis” anlamlarına gelmektedir. Fakat kavram olarak bütün insanlığın efendisi olan Hz. Peygamber’in [s.a.v] torunu Hz. Hüseyin [r.a] yoluyla nesebi Hz. Resûlullah’a [s.a.v] ulaşan kimseleri ifade eden bir unvan, bir sıfattır.
Hz. Peygamber [s.a.v], “Seyyidü’s-sakaleyn” (iki âlemin efendisi), “Seyyidü’l-enam” (yaratılmış*ların en büyüğü), “Seyyidü’l-enbiya” (bütün peygamberlerin efendisi) gibi sıfatlarla nitelendirilmiş*tir. Nitekim bir hadis-i şerifte, “Ben âdemoğlunun seyyidiyimV bir diğerinde ise, “Ben kıyamet gü*nünde insanların seyyidiyim* buyrulmaktadır.
Seyyid kelimesi hadislerde, kabile başkanı, topluluğun ileri gelen seçkin kimseleri, kölenin efendisi gibi anlamlarda kullanılmaktadır.
Hz. Peygamber [s.a.v], minberde bulunduğu bir sırada torunu Hz. Hasan’ı [r.a] işaret ederek,
“Bu oğlum seyyiddir. Umulur ki Allah onun vasıtasıyla iki müslüman fırkanın barışmasını sağlar”, bir defasında da,
“Hasan ve Hüseyin [r.a] cennet ehlinin gençlerinin iki seyyididirler” buyurmuştu. Hz. Fâtıma [r.anha] için,
“Fâtıma [r.anha]. cennetteki kadınların seyyi- desidir”5 buyurmuştur. Hz. Ebû Bekir [r.a] ve Hz. Ömer [r.a] için de,
“Cennet ehlinin nebî ve resuller hariç iki yaşlı seyyididirler”& buyurmuştu.
Sahabiler de seyyid kelimesini aralarındaki faziletli kimseleri övmek için kullanmışlardır. Nitekim Hz. Ömer [r.a],
“Ebû Bekir [r.a]seyyidimizdir. Seyyidimiz Bilâl’i [r.a] âzat ederek hürriyetine kavuşturmuştur”7 demiştir.
Şerif Ne Demektir?
Şerif, “yükseklik, asalet, izzet, makam ve mertebesi yüce olmak, manevi yükseklik ve ululuk” de*mektir. Çoğulu, eşraf ve şürefâdır. Özellikle baba ve dedeleri ulu ve yüksek olanlara denilir. Bir memlekette, kendilerine kabile ve şehrin maslahatlarının idaresi verilmiş asil aile reislerine, makam ve mevkii yüksek, söz sahibi ve nüfuzlu kimselere de şerif ya da bu kelimenin çoğuluyla eşraf denilir.
İslâm’a göre şerif, müttaki olan, Allah’tan korkup haramlardan sakınan, Allah’ın emirlerini yerine getiren kimsedir. Nitekim Cenâb-ı Mevlâ,
“Şüphesiz ki Allah katında en şerefliniz, O’ndan en çok korkanınızdır”(Humâ\. 49/13) buyurmaktadır. Zira ruhlar en çok takva ve manevi meziyetlerle şeref kazanır, şahıslar bununla yükselir.
1 Ebû Davud, Sünen, 13; ibn Mâce, Zühd, 37.
2 Bııhârî, Enbiyâ, 3; Müslim, imân, 367,369, Fezâil, 2.
3 buhari enbiya 3 müslim iman
4 buhari sulh 9 tirmizi menakıb 31
5 Buhârî, Fezâilu l-Ashâb, 29; Menâkıb, 25.
6 ibn Mâce, Mukaddime, 11.
7 Buhârî, Fezâilü’l-Ashâb, 23.
Kaynak :KURTULUŞ GEMİSİ EHLİ BEYT SEMERKAND YAYINLARI S.MUBAREK EROL