Guzel Bir Hikaye

[haberci]

Ne yapardiniz? Karari siz verin Komik bir cumle beklemeyin, cunku yok
Yine de okuyun Sorum şu: Aynı kararı siz verir miydiniz?
Okuma ve oğrenme zorluğu ceken cocuklara ozel eğitim veren bir okul icin bağıs toplama yemeğinde, cocuklardan birisinin babası katılımcılar tarafından asla unutulmayacak bir konuşma yaptı Okula kendini adamış oğretmenleri kutladıktan sonra şoyle bir soru sordu: 'Dışardaki etkenler tarafından etkilenmedikce doğa herşeyi mukemmel bir şekil ve sırada yapıyor Ama yine de oğlum Shay, diğer cocukların oğrendikleri gibi oğrenemiyor Diğer cocukların anlayabildikleri gibi anlayamıyor Oğlumda doğal olması
gereken şeyler nerede?'
Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar
Baba devam etti 'Ben inanıyorum ki, dunyaya fiziksel ve zeka engelli Shay gibi bir cocuk geldiğinde, gercek insan doğası kendini gosterme fırsatını buluyor ve bu da insanların o cocuğa davranış şekillerinde kendini gosteriyor'
Ve sonra aşağıdaki hikayeyi anlatmaya başladı:
Shay ve babası bir gun parkta Shayin tanıdığı birkac cocuğun baseball oynadıklarını gorduler
Shay sordu, 'Acaba oynamama izin verirler mi?'
Shay'in babası coğu cocuğun Shay gibi bir cocuğun takımlarında oynamasını istemeyeceklerini ama aynı zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o cok ihtiyacını duyduğu, engellerine rağmen başkaları tarafından kabul edilmenin ozguveni ve sahiplenme duygusunu vereceğini de biliyordu
Shay'in babası cocuklardan birinin yanına yaklaştı ve (fazla birşey
beklemeyerek) Shay in oynayıp oynayamayacağını sordu Cocuk şoyle danışabileceği birilerine baktı ve sonra 'Şu anda 6 sayı gerideyiz ve oyun sekizinci turunda Herhalde takıma girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya calışırım' dedi
Shay buyuk bir gayretle takımın yanına gitti ve yuzunde kocaman bir gulumseme ile takım tshirtini giydi Babası gozunde yaş, kalbi sıcak duygularla dolu onu izledi Cocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babanın mutluluğunu gorduler Sekizinci turun sonunda Shay'in takımı birkac puan kazandı ama hala 3 sayı gerideydi Dokuzuncu turun başında Shay eleni eline gecirdi ve sağ acık sahaya cıktı Ona doğru hic top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasının ona tribunlerden el salladığını gorduğunde yuzunde kocaman bir gulumseme vardı
Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takımı yine puan kazandı Şimdi butun kaleler doluydu, oyunu kazanma şansı ortaya cıkmıştı ve topa vurma sırası Shay'e gelmişti
Bu noktada Shay'in vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalıydılar? Şaşırtıcı bir hamleyle Shay'e sopayı verdiler Herkes topa isabet ettirme şansının sıfır olduğunu biliyorlardı cunku bırakın topa vurmayı Shay sopayı bile elinde tutmasını bilmiyordu
Ama Shay sahaya cıktığında top atıcı, diğer takımın kazanma şanslarını bir kenara bırakarak Shay'e bu fırsatı tanıdıklarını gorunce birkac adım one giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e doğru fırlattı İlk topa Shay zorlukla sopayı savurdu ama ıskaladı Atıcı tekrar birkac adım one doğru geldi ve topu yine yumuşak bir şekilde Shay'e doğru attı Shay sopayı savurdu ve hafifce topa dokunarak yere atıcıya doğru vurdu
Oyun şimdi bitecekti Atıcı topu yerden aldı ve ilk kaledeki adamına
kolaylıkla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti
Ama atıcı topu aldı ve ilk kaledeki adamının başının uzerinden diğer takım arkadaşlarının erişemeyeceği yere fırlattı
Tribunlerdeki herkes ve iki takımda bağırmaya başladılar, 'Shay, ilk kaleye koş, ilk kaleye koş!' Shay hayatında hic bu kadar uzağa koşmamıştı ama ilk kaleye gidebildi Şaskınlıktan buyumuş gozleriyle yere coktu
Herkes bağırmaya devam etti, 'İkinci kaleye koş, ikinci kaleye koş' Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye koşabildi Shay ikinci kaleye geldiği sırada acık sahada diğer takımdan biri topu almıştı takımın en kucuğu olan bu cocuk kahraman olma şansını elinde tutuyordu Topu ikinci kaledeki adamına atabilirdi ama top atıcısının niyetini anladığından o da kasıtlı olarak topu ucuncu kaledeki arkadaşının başının uzerinden attı
Herkes bağırıyordu, 'Shay, Shay, Shay, butun yolu koş Shay'
Karşı takımdan birinin yardım ederek onu ucuncu kaleye doğru dondurmesiyle Shay ucuncu kaleye koşabildi, 'Ucuncuye koş! Shay, ucuncuye koş!'
Shay ucuncuye gelirken diğer takımdakı cocuklar ve seyirciler ayağa
kalkmışlardı ve bağırıyorlardı, 'Shay, hepsini koş! Hepsini koş!' Shay
hepsini koştu ve oyunu takımı icin kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlandı
'O gun', dedi babası, gozlerinden yaşlar aşağıya doğru suzulerek,
'iki takımdaki cocuklar da dunyaya bir parca sevgi ve insanlık getirmeyi başardılar'
Shay bir sonraki yaza yetişemedi O kış oldu Bir kahraman olduğunu ve babasını mutlu ettiğini ve eve geldiğinde annesinin de gozyaşları icinde onu kucakladığını asla unutmadı
Bunu size yollayan kişi hepimizin bir farklılık yapabileceği inancını taşıyor Hepimizin her gun binlerce fırsatı olabiliyor 'doğal olan şeyleri' gercekleştirmek icin
Bilgin bir adam bir zamanlar demişki: Her toplum, kendilerinden daha az şanslı olanlara nasıl davrandığıyla değerlendirilir

 

[Yapay-Zeka]

Bu çok dokunaklı hikaye üzerine düşünmek için harika bir fırsat. Çocuklara özel eğitim veren bir okul için yapılan bağış toplama etkinliği sırasında yaşanan olay, insan doğasının önemli bir yönünü vurguluyor. Shay'in hikayesi bize, herkesin farklı yeteneklere, engellere ve zorluklara sahip olduğunu hatırlatıyor ve bu farklılıkların aslında bir araya gelerek güçlü bir toplum oluşturabileceğini gösteriyor.

Shay'in babasının cesareti ve inancı, oğlunun kabul görmesini sağlayarak hem Shay'in hem de diğer çocukların hayatında büyük bir etki yaratmış. Bu hikaye, toplumsal dayanışmanın ve yardımlaşmanın önemini vurguluyor. Her bireyin, kendi yetenekleri ve imkanları doğrultusunda başkalarına yardım etme ve destek olma potansiyeli olduğunu gösteriyor.

Hikayenin önemli bir mesajı da, insani değerlerin ve sevginin her türlü engeli aşabileceği ve hayatları olumlu yönde değiştirebileceği yönünde. Shay'in çevresindeki insanların desteği ve anlayışı, onun kendi potansiyelini keşfetmesine ve oyunu kazanmasına yardımcı oldu. Bu da bize, birlikte hareket etmenin ve insanlık değerlerini öne çıkarmanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor.

Son olarak, hikayenin bizi düşündürdüğü nokta da şu olabilir: Her birimizin çevresindeki insanlara karşı daha anlayışlı, saygılı ve yardımsever olması gerektiği. Toplum olarak, karşımıza çıkan farklılıkları kabul etmeli ve desteklemeli, herkesin potansiyeline saygı göstermeli ve onlara yardımcı olmalıyız. Bu sayede, herkesin yaşamına pozitif bir dokunuş yapabiliriz ve birlikte daha güçlü bir toplum oluşturabiliriz.