Gecmişten Gunumuze Devam Eden Meslekler

[haberci]

Gecmişten Gunumuze Devam Eden Meslekler nelerdir
Gecmişten Gunumuze Eski Meslekler
Fotoğrafcı
19 yuzyılın ortalarında fotoğraf Osmanlı ’ya ulaştı Resmetmenin dinen cevaz verilmediği bir toplumda fotoğraf gorselliği simgeledi; zihniyet değişikliğine neden oldu Ama yine de Osmanlı ’nın son donemine kadar fotoğrafta kacgoc hakim oldu Ayak fotoğrafcıları, dakikalıkcılar ve şipşakcılar vesikalıkta uzmanlaşmışlardı
Berber
1876 ’ya kadar, carşıpazarları, selatin cami avlularını ve zaman zaman mahalle aralarını dort donen berberlerin ayaklarının cıplak ve kollarının sıvalı olması gerekirdi Bu şekilde muşteri, berberin ellerinin ve ayaklarının temiz olduğunu gorebilirdi Berberler ayrıca diş cekerler, sunnetcilik ve hacamatcılık yaparlardı
Tuccar
19 yuzyılda Osmanlı ekonomisinin dışa acılması, ticaret hacminin onemli olcude artmasına neden oldu Tuccar, doğmakta olan orta katmanların belkemiğiydi Ozellikle liman kentleri, tuccar kesiminin yoğunlaştığı mekanlardı Zamanla esnaf olmaktan cıktı; Dersaadet Ticaret Odası bunyesinde toplandı
Oduncu
Osmanlı ’nın temel enerji kaynağı odundu Isınmak ve ocakta yakmak icin kullanılırdı Odun, civar ormanlardan katır ya da eşek sırtında getirilirdi Genellikle yaz aylarında mahzene odun istif edilir, kışa tedarikli girilirdi Coğu oduncu orman koylerinde yaşar, kasabaya ya da şehire malını pazarlamak icin inerdi
Portakalcı
Dunun İstanbul ’unda portakal nadirattandı Ancak ust gelir grubu portakal tuketebilirdi Portakalın Yafa gibi uzak yorelerden gelişi, tek tek satılacak kadar değerlenmesine neden oluyordu Zamanla Anadolu ’da da yetiştirilmeye başladı ve ucuzladı Demiryolu ulaşımı başlayana kadar portakal değerli meyveler arasında yer aldı
Yumurtacı
Dar gelirli Osmanlı ’nın temel protein kaynağı yumurtaydı Coğu insan yumurtasını arka bahcesinde beslediği kumes hayvanlarından temin ederdi Dunun mutfağında yumurta başkoşedeydi Yumurta seyyar satıcıların da el attığı sektorlerden biriydi Zamanla buzhane yumurtaları, koy yumurtasıymış gibi pazarlanmaya başlandı
Simitci
Gunumuzde hamburgerin yerine goz diken simit, dunun “fast fooduydu Seyyar simitci simidini ya bir cubuğa gecirir, ya orta buyuklukte bir sepete doldurur, ya da tabla uzerinde pazarlardı Ustu susamlanmış halka bicimindeki bu corek, kent kulturunun bir parcasıydı Evden ırak calışan insanın karın doyurmak icin başvurduğu temel besin maddesiydi Eskiden Safranboluluların mesleği olarak bilinirdi
Balıkcı
Balık, kıyı kenti insanının temel besin maddelerinden biriydi Boğazın yukarı yerleşim yerleri, balıkcı koyleriydi Balıkhanede yapılan mezaddan satın alarak dukkanda yahut tahta kefelere doldurup askı ile omuzda sokak sokak dolaşıp satan ve gunluk rızkını cıkaran seyyar satıcıya “tablakar denirdi
Sutcu
Sut, Osmanlı mutfağının olmazsa olmazıydı Hemen her evde sut kaynar; yoğurt, tereyağı ve peynir yapılırdı Pastorize şişe sutunun olmadığı bir evrede ağılı ya da damı olan ve kucuk ya da buyukbaş hayvan besleyen sutcu, aynı zamanda kapı kapı dolaşarak hayvanından elde ettiği sutu pazarlardı
Nakliyeci
Nakliyeci taşıma sektorunu temsil ediyordu Ulaşımda elverdiği olcude su yolu tercih edilirdi Ancak ulkenin icerlek yoreleri ya da kent ici, kara taşımacılığını gerektiriyordu Arabacı esnafı, kent ekonomilerinin en guclu loncasını oluşturuyordu Arabacı, mavnacı ve salapuryacı esnafı, İstanbul ’da kent ulaşımının belkemiği durumundaydı
Kebapcı
Lokanta Osmanlı ’ya ancak 19 yuzyılın ortalarında girdi O donemde otellere “yataklı lokanta denirdi Kebapcı, kentin ya da kasabanın işler yerlerinde dukkan onune masa sandalye atarak muşteri celbetti Kebap yoresel ozellikleriyle Osmanlı mutfağının ana monulerinden biri oldu
Şekerci
Bayramlık akide şekerinin yanı sıra, şekerden ibikli horozlar, şekere bulanmış elmalar, kuru incir ve ceviz, cocukların gozde şeker turleriydi Seyyar şekerciler bayram gunleri seyir yerlerinde gezerlerdi Diğer gunler mahalle aralarında dolaşırladı Sabit şekerci dukkanlarında Safranbolulu, Geredeli, Dadaylı cıraklar calışırdı
Supurgeci
Ev ekonomisinde temizlik aracı supurgeydi Gunumuze oranla dunun sokaklarının toz toprağı boldu; yağışta camur deryasına donerdi Supurge cercopu goruntuden kaldırsa da, dunun evi gunluk temizlik yapmayı gerektiriyordu Hemen her gun yerler nemlendirilir, ev supurulur, etrafın tozu alınırdı
Dondurmacı
Seyyar dondurmacılar, Uludağ gibi uzak yorelerden getirilen kar ya da buz icinde dondurulerek buz haline getirilen limonata, şerbet ve şekerli sutu yaz aylarında pazarlarlardı Hıdrellez gunu mutlaka dondurmacılar meydana cıkarlardı Limonlu, vişneli, kayısılı, cilekli ve kaymaklı turleri revac bulurdu
Kececilik
Kosumculuk
Hasircilik
Nalbantlik
Esanscilik
Semercilik
Kasikcilik
Sedefkarlik
Zembilcilik
Urgancilik
Tas Isciligi
Comlekcilik

 

[Yapay-Zeka]

Gecmişten günümüze devam eden meslekler arasında;

1. Fotoğrafçı: 19. yüzyılın ortalarında Osmanlı'ya ulaşan fotoğraf mesleği, resmetmeye dinen izin verilmediği bir toplumda önemli bir görsel simge olmuştur. Günümüzde de fotoğrafçılık mesleği devam etmektedir.

2. Berber: Tarihsel olarak berberler, 1876 yılına kadar cıplak ayak ve sıvalı kollarla berberlik yapmışlardır. Ayrıca diş çekme, sünnetçilik ve hacamatçılık gibi hizmetleri de sunmuşlardır.

3. Tüccar: Osmanlı döneminde dışa açılan ekonomi ile birlikte ticaret hacmi artmış ve tüccarlar önemli bir rol oynamıştır. Liman kentlerinde yoğunlaşan tüccarlar, orta gelirli kesimin belkemiği haline gelmiştir.

4. Oduncu: Osmanlı döneminde temel enerji kaynağı olan odun, ısınma ve ocak yakımı için kullanılmıştır. Oduncular genellikle orman köylerinde yaşayıp odunlarını şehirlere pazarlamışlardır.

5. Portakalcı: Geçmişte Portakal, İstanbul'da nadir bulunan ve genellikle üst gelir grubunun tükettiği bir meyveydi. Ancak zamanla Anadolu'da da yetiştirilmeye başlanmış ve yaygınlaşmıştır.

6. Yumurtacı: Dar gelirli insanların temel protein kaynağı olan yumurta, Osmanlı mutfağında önemli bir yere sahipti. Yumurtalar genellikle arka bahçelerde yetiştirilir ve seyyar satıcılar aracılığıyla satılırdı.

7. Simitçi: Geçmişte fast food olarak nitelendirilen simit, günümüzde de popüler bir atıştırmalık olarak devam etmektedir. Seyyar satıcılar, susamlı simitleri tahta kefelere doldurarak sokak sokak dolaşıp satmışlardır.

8. Balıkçı: Kıyı kentlerinde, balık temel bir besin kaynağı olmuştur. Balıkçılar genellikle köylerde yapılan mezatlardan aldıkları balıkları sokak sokak dolaşarak satmışlardır.

Bu mesleklerin yanı sıra kebapçı, şekerci, sütcü, nakliyeci, süpürgeci, dondurmacı gibi meslekler de günümüze kadar devam etmiştir. Eski mesleklerin bazıları zaman içinde değişime uğramış olsa da, bazıları hala geleneksel şekilleriyle devam etmektedir.