Duygularınızı Sağlıklı ve Otantik Biçimde Yaşıyor Musunuz?

[SoruCevap]

Konuta kapanma sürecinde herkes kendini geliştirirken siz ne yaptınız? Bu sürecin herkese verilmiş bir “armağan” olduğunun düşünülmesi size nasıl hissettirdi? Daima memnun İnstagram gönderileri atanlar, hayatı “mükemmel” olan beşerler size yetersiz hissettiriyor mu?

Çoklukla her vakit olumluyu görmek, optimist olmak yeterli bir şey olarak kabul edilir. Birçoğumuzun ülküsünde nizamlı spor yapmak, sağlıklı beslenmek, herkese kibar davranmak, daima güler yüz göstermek vardır. Ve pek olağan bunu yapabilen beşerler vardır. Toplumsal medyada sık sık görmekteyiz. Durum bu kadar yeterli mi pekala? Hakikaten bu şahısların yüzde kaçı nitekim memnun?

Gaba (2021) yeni bir terim olan “toksik pozitivite”yi durum ne kadar berbat olursa olsun keyifli, optimist ve kusursuz görünmeye odaklanmanın en doğrusu olduğuna olan inancı temsil etmektedir. Pekala ya nitekim olumsuz bir durumu reddedip olumluya odaklanılıyorsa? Bu ne kadar sağlıklı olurdu? Tehlikeyi ve aksilikleri görmek ne kadar sağlıklı ve gerçekçidir? Toksik pozitivist misiniz? Kendinizi değerlendirin, işte belirtiler;

Olumsuz hislerin inkâr edilmesi: Makus hislerin bastırılıp yerini geçersiz iyimserliğin almasıyla kendini gösterir.

Doğal hislerin görmezden gelinmesi: Keder, telaş, öfke de memnunluk kadar doğaldır. Bu hisleri görmezden gelmek öz farkındalığı ve öz saygıyı düşürür.

Olumsuz hislere karşılık suçluluk hissi: Hisler, durumlara verilen reaksiyonlardır. Bunlara sahip olmak suçluluk yaratmamalıdır. Suçluluk hissi hislere verilen uyumsuz yansılardan duyulabilir.

Oburlarının duygusal tecrübelerine hürmet duymamak: Beşerler makûs hissedebilir, bunları ne kadar kabulleniyorsunuz? Kendinizi sorgulayın. Arkadaşlarınız kendini berbat hissettiğinde onları optimist ve olumlu olmaya zorluyor musunuz? Hislerini abarttığını söyleyerek onlara olumlu olmaları gerektiği telkininde bulunuyor musunuz?

Şayet bu ve bunun üzere durumların içine giriyorsanız toksik pozitivist olabilirsiniz. Olumsuz hislerinizi kucaklamayı öğrenin; öfkenizi, suçluluk hislerinizi, üzüntünüzü… Bu hisleri kabullenmekte zorlanıyorsanız bir profesyonelden yardım almayı düşünün.