Derdi Olan NEYLESİN...

[haberci]

aşık maşukunun yolunda olur ve o yolda olur
Yavuz Sultan Selim Han Mısır ı fethettiğinde bir sure orada kalır
İdareyi eline alıp kendi hakimiyetini yerleştirmek icin bu elzemdir
Bu sırada bir cadırda kalıyor
Cadırı supurup temizleyen yemeği yapan Mısırlı bir cariye vardır ki Yavuz
Selim Han sabah cıkınca cariye geliyor akşama kadar cadırı temizleyip
yemekleri hazırlayıp gidiyor akşam olunca da Yavuz Selim Han cadırına
donuyor
Cariye nasıl olduysa bir kac defa Yavuz Sultan Selim
Hanı gorur ve Ona aşık olur Lakin umutsuz bir aşk Zira bir tarafta
koskoca Cihan Padişahı Halifei RUyi Zemin diğer tarafta basit bir
cariye
Fakat cariyenin aşkı dayanılmaz boyutlara ulaşıp da
kalbine sığmaz hale gelince ne yapacağını bilemez halde Halifeye
acılmaya karar verir Lakin aradaki ucurum cariyeyi iyice cıkmaza sokar
ve kararsız hale getirir Bir yandan aşkının dayanılmaz baskısı diğer
yandan aradaki devasa farkın kendini engellemesi arasında bocalayan
cariye Halifenin karşısına cıkma cesaretini kendinde bulamadığından
yazıyla ilanı aşk etmeye karar verir Ve uc kelimelik bir not yazarak
Halife hazretlerinin yatağına bırakır
Notta sadece uc kelime yazılıdır
''Derdi olan neylesin?''
Akşam
cadırına gelip de yatağının uzerinde kucuk bir kağıt parcası bulan
Yavuz Sultan Selim Han kağıdı okuyunca bu notu yazanın cadırını
supuren cariye olduğunu anlar Ve kağıdın arkasına cevabını yazar:
''Derdi neyse soylesin!''
Kağıdı
aynı yere bırakır Sabah olunca da cıkıp gider Bir muddet sonra Cariye
temizlik icin cadıra geldiğinde ilk iş olarak kağıdı arar Kağıdı
bıraktığı yerde duruyor bulur Kaparcasına kağıdı alıp okuduğunda
heyecanı bir kat daha artar Halifenin cevabından cesaretlenen cariye
kağıdı cevirip dunku notunun altına şu cumleyi ekler:
''Korkuyorsa neylesin?''
Akşam olur Halife cadıra doner Kağıdı okur ve cevabı yazar:
''Hic korkmasın soylesin!''
Sabah
bu cevabı okuyan cariye artık kararını vermiştir: Aşkını bu akşam
halifeye soyleyecek Ne olacaksa olsun artık Ve o gun temizliği
bitirdiği halde gitmeyip Halifeyi beklemeye başlar Yavuz Sultan Selim
Han akşam cadıra donunce cariyeyi kendisini bekler bulur Cariye
Halifeyi gorunce hemen ayağa kalkıp temenna durur
Yavuz Selim Han
''Buyurunuz sizi dinliyorum'' deyince cariye tum cesaretini toplamaya
calışırken titreyen ellerini gizlemek icin elleriyle dirseklerini
tutarak kollarını kavuşturur
Heyecandan yuzu kıpkırmızı olmuştur
Kalbi yerinden fırlarcasına atarken titrek ve mahcup bir sesle:
''Efendim'' der ''Cariyeniz Size'' ve cumlesini tamamlayamadan yığılıp
kalır
Kalbine sığmayan aşkını soyleyemeden ruhunu teslim
eden cariyenin bu tertemiz aşkı karşısında Koca Halife gozyaşlarını
silerek etrafındakilere şoyle der:
Gercek aşkı şu cariyeden oğrenin Zira aşık maşukunun yolunda olur ve o yolda olur
Alıntı
Şukranei visalune can virdugum bu kim
Coh derd cekmişem ki bu dermane yetmişem
((Sevgili) Sana kavuşabilmek icin, cok dert cektim Kavuşma şukranesi, hediyesi olarak sana canımı vermemim sebebi budur)
Fuzuli