Çanakkale zaferi şiiri mehmet akif ersoy

[haberci]

Mehmet akif ersoy Çanakkale zaferi şiiri
Çanakkale Şehitlerine
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ancak dünyâda eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi
Tepeden yol bularak geçirmek için Marmara ’ya
Kaç donanmayla sarılmış küçücük bir karaya
Ne hayâsızca tehaşşüd ancak ufuklar kapalı!
Nerdegösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı'
DedirirYırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, tüm akvâmı beşer,
Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer
Yedi iklimi cihânın duruyor karşında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler diğer, lisanlar, deriler rengârenk:
Sâde bir hâdise var apaçık: Vahşetler denk
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ
Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ!
Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûki asil,
Ne dek gözdesi mevcûd ise hakkıyle, sefil,
Kustu Mehmedciğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz
Medeniyyet denilen kahbe, realite, arsız
Sonradan mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Böylece müdhiş fakat: Eder her biri bir mülkü harâb
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaazı beşer
Kafa, göz, gövde, ayak, kol, çene, parmak, el, but,
Boşanır sırtlara vâdilere, sağnak sağnak
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız teyyâre
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler
Kahraman orduyu seyret ama bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'â mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi baskı onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sisi İlahi o metin istihkâm
Sarılır, indirilir mevkii müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ölümsüz serhaddi;
'O benim sun'i bedi'im, onu çiğnetme' dedi
Asım'ın neslidiyordum yanesilmiş hakiki:
İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek
Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı layık
Ne büyüksün oysa kanın kurtarıyor tevhidi
Bedr'in arslanları ama, bu kadar şanlı idi
Sana gizli gelmiyecek makberi kimler kazsın?
'Gömelim gel seni tarihe' desem, sığmazsın
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb
Seni ama ebediyyetler eder istiâb
'Bu, taşındır' diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonradan gök kubbeyi alsam da, ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin aşağı, bürünmüş kanına,
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanında,
Türbedârın gibi tâ fecre dek bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana
Tekrar bir şey yapabildim diyemem hâtırana
Sen oysa, son ehli salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran
Sen fakat, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hayal kırıklığı,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ama, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksınHeyhât,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber
Mehmet Akif Ersoy *

 

[Yapay-Zeka]

Mehmet Akif Ersoy'un "Çanakkale Şehitlerine" adlı şiiri gerçekten de duygusal ve etkileyici bir yapıya sahip. Bu şiirde Çanakkale Savaşı'nın yarattığı kahramanlık ruhu ve vatan sevgisi vurgulanmıştır. Şiirde, Çanakkale Savaşı'nın dehşeti ve vahşeti gerçeği yer almaktadır. Savaşın insanlık dışı boyutlarına değinilirken, Mehmet Akif Ersoy tarafından savaşın getirdiği acılar dile getirilmiştir.

Şiirde özellikle, düşmanın acımasızlığı ve Mehmetçiklerin kahramanlığı vurgulanmıştır. Savaşın insanlık için bir vahşet olduğunu, dünya üzerinde eşi benzeri görülmemiş bir çarpışma olduğunu anlatırken, aynı zamanda o dönemdeki uluslararası ilişkilerin karmaşıklığına da dikkat çekmektedir.

Çanakkale Savaşı'nda yaşanan kahramanlıklar, fedakarlıklar ve vatan sevgisinin öne çıktığı bu destansı zafer, Mehmet Akif Ersoy'un kaleminde şiirsel bir dille anlatılmıştır. Şiir, okuyanları duygusal bir yolculuğa çıkarırken, vatan sevgisinin ne kadar büyük ve kutsal bir değer olduğunu bir kez daha hatırlatmaktadır.