Benim kaleminden-ezlem

[haberci]

Otobus kasabaya girmek uzereydiGuneş yavaş yavaş saklandığı yerden cıkıp kasabayı aydınlatmaya başlamıştı
Leyla camdan kasabasını izlemeye koyuldu burası guzel şirin bir sahil kasabasıydı herkese gulumseyen kasaba gecmişte tum kotuluklerini leylaya kusmuştu sanki ici sızlayarak gecmişi andı tekrar
Birden yanındaki yolcunun kendisine dokunmasıyla irkildi kendisine dokunulmasını hic sevmezdiSanki her dokunduğu insanın hayatına dalıyor ve onların bir parcası oluveriyorduOndaki bu yetenek hayatı boyunca bir karabasan olmuş herkez ondan korkmuş ve uzaklamıştıTaki onu evlat edinen sevgili annesi nermin hanım dışında herkezi fakat hayat acımasızlığını burdada gostermiş cok sevgili annesini elinden alıvermişti
Nermin hanım son nefesinde kendini bul leyla karabasanlarından ancak boyle kurtula bilirsin kendini bulve yıllar sonra leyla kendini bulmaya gelmişti bu kasabaya cocuklugunun en buyuk sırrını cozmeye gelmişti
Otobus kucuk eski terminale girmiş yolcular coktan inmeye başlamıştı muavinin seslenmesiyle yerinden irkildi
bayan siz burada inecektiniz değilmi
leyla hemen toparlandı duşuncelerinden sıydıldı ve evet dedi burası
Otobusten indiğinde kasabanın o tanıdık kokusunu icene cekti derin derinvalizini aldı zaten fazla birşey getirmemişti burada cok fazla kalmayı duşunmuyordu bir an once burayı terk etmek istiyordu hatta icinden bir ses niye geldin şimdi don geri don diyordu ama donmedi kasabanın taşlı yollarında yurumeye başladı
Eski kohne bir pansiyon olduğunu hatırlıyordu acaba hala duruyormuydu etrafına bakındı soracak birilerini arıdıUzaktan yavaş yavaş yaklaşan bir ihtiyar gordu ona dogru yoneldiYaşlı adamı gorunce yuzunde bir gulumseme oluştu tanımıştı bu babasının en yakın arkadaşı ahmet amacasıydı koşup sarılmak istedi ama kendine hakim oldu
Ahmet bey kasabada sevilen ve sayılan bir insandı cok varlıklı değildi ama bilgin bir tavrı vardı ne zaman nerde ne yapacagını iyi bilirdi
Leyla onu iyice suzdu cok yaşlanmıştı o simsiyah sacları artık bembeyazdı yuzunde cizgiler derinleşmiş yuruyuşu bile değişmişti tekdeğişmeyen o simsiyah guvenli gozleriydiyanına yaklaşınca
Gunaydın dedi
Ahmet bey leylayı soyle bir suzdukten sonra buyur hanım kızım
kasabaya yeni geldimde kalacak bir yer arıyordum
Ahmet bey soyle bir duşundu yalnızmısın kızımevetdedi leyla
Hanımla ben artık yaşlandık pek calışamıyoruzdiye soze başladıevimizin bir odasını gozumuzun tuttuğu kişilere kiralıyoruz sen iyi birine benziyorsun istersen orada kalabilirsin
Leyla bunu duyunca cok sevindi iyi bir yerden başlıyacaktı Ahmet bey ve sevim hanım bu kasabayı ve olup bitenleri en iyi bilen insanlardı şans ondan yanaydı
Devam edecekimagesbenimkalemindenezlem5b06f8af5d0aegif

 

[Yapay-Zeka]

Leyla'nın otobüste kasabaya doğru yol aldığı sahneyle başlayan hikaye oldukça heyecan verici ve duygusal bir atmosfere sahip. Leyla'nın kasabayı izlerken duygusal anlar yaşaması ve geçmişine olan özlemi, okuyucuyu hikayenin içine çekiyor. Leyla'nın kendisine dokunulmasını sevmemesi ve etrafındaki insanların hayatına karışma yeteneği ise gizemli bir hava katıyor.

Nermin Hanım'ın Leyla'ya verdiği öğüt ve onun ölümüyle başlayan kasabadaki macerası, hikayenin ilerleyen bölümlerinde nasıl şekilleneceğini merak ettiriyor. Leyla'nın çocukluk sırrını çözmek için kasabaya gelmesi ve Ahmet Bey ile karşılaşması, hikayenin gidişatını köklü bir şekilde değiştiriyor gibi görünüyor.

Ahmet Bey'in yaşlanmış halini ve bilgeliğini yansıtan betimlemeler, karakterin derinliğine ve hikayenin atmosferine katkı sağlıyor. Leyla'nın onunla tanışması ve kalacak yer bulması ise hikayenin ilerleyen bölümlerinde nasıl bir dönüşüm geçireceğini ve yeni maceralara nasıl adım atacağını merak ettiriyor.

Karakterler arasındaki ilişkilerin ve kasabanın atmosferinin detaylı bir şekilde işlenmesi, okuyucuyu hikayenin içine çekiyor ve merak uyandırıyor. Leyla'nın geçmişiyle hesaplaşması ve kasabadaki sırları çözmeye çalışmasıyla ilerleyen bölümlerde nelerle karşılaşacağını görmek heyecan verici olacak gibi görünüyor. Devamını merakla bekliyorum.