- Katılım
- 17 Ocak 2024
- Mesajlar
- 234.066
- Çözümler
- 3
- Tepkime puanı
- 1
- Puan
- 38
- Web sitesi
- forumsitesi.com.tr
At eti sağlıksız mı?
Yani yarış atı dışındaki atların eti insan sağlığı için zararlı değil. Avrupa’da at eti oldukça makbul bir et türü. Yılda toplam 80 bin ton tüketiliyor.At eti faydaları nelerdir?
-At eti: Sıcak ve serttir, bele kuvvet verir, yani meniyi kuvvetlendirir. Vücuttaki zararlı gazları yok eder, insanı kuvvetlendirir.Eski Türklerde at eti yenir mi?
Buradan at eti yemenin atın önemsenmediği için yenildiği sonucu çıkmasın; aksine, çok eski tarihlerde Türkler, atı kutsal ve değerli gördükleri için tanrılara hediye olarak sunmuşlar, dini törenlerde at etini tercih etmişlerdir (Doğan, 2006: 136).
Türkiyede at eti serbest mi?
AB uyum yasaları kapsamında yürürlüğe giren Hayvan Sağlığı Zabıtası Yasası’yla artık özel mezbahalarda at kesilebilecek, at etinden elde edilen ürünler satılabilecek.
At yemek helal mi?
Kur’an ve Sünnette at eti yemenin hükmü hakkında açık bir delil bulunmamaktadır. Hanefî mezhebinde Ebû Hanife’den rivayet edilip tercih edilen görüş ile Malikîlerden gelen bir görüşe göre, at etinin yenilmesi tenzihen (helale yakın) mekruhtur.At yüreği yenir mi?
Eski Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Nuri Yılmaz da, İslam’da at etinin yenilmesi ve sütünün içilmesiyle ilgili herhangi bir yasak bulunmadığını belirtti. Yılmaz, ‘At eti heláldir. Ancak Hanefi mezhebi, savaşta kullanılan en önemli silahlardan birisi at olduğu için yenilmesini mekruh kabul eder.Türkler at eti yer mi?
Orta Asya’da At Eti Yeme Geleneği Orta Asya’da özellikle de Şamanizm’de at eti yemenin önemli bir yeri bulunuyor. Türkiye’de at eti yiyen kişiler genellikle Altay Türkleri, Tatarlar ve Kırgızlar olduğu biliniyor. Bunun yanında Türk coğrafyasında yaşayıp Orta Asya kültüründen etkilenenlerin sayısı da az değildir.
Peygamber efendimiz at eti yemiş midir?
İmam Ebû Yusuf ile İmam Muhammed’e, Şâfiî ve Hanbelî mezhepleriyle Malikîlerden gelen diğer bir rivayete göre ise at etinin yenilmesi mubahtır (Serahsî, el-Mebsût, XI, 233; Nevevî, el-Mecmu’, IX, 4; İbn Rüşd, Bidâye I, 470).