Asiklik kollari nelerdir?

[Editör]

Aşıklık kolları nelerdir?​

Zamanla bu gelenek zinciri içinde aynı tarzda söyleyen bir âşık grubu oluşur. devam ettiren gruba âşık kolu denir. Bugün önemli âşık kolları olarak bilinen Şenlik Kolu, Erzurumlu Emrah Kolu, Ruhsatî Kolu, Dertli Kolu, Derviş Muhammed Kolu ve Huzurî Kolu böyle oluşmuş âşık kollarıdır.

Sümmani kolu var mı?​

Sümmani kolu var mı?
İşte, XIX. yüzyıldan itibaren, edebiyatımızda önemli kollar olarak zikredebileceğimiz Erzurumlu Emrah, Ruhsatî, Dertli, Sümmanî, Derviş Muhammed, Huzurî ve Şenlik Kolları da bu şekilde vücut bulmuştur.

Âşık edebiyatı ne zaman başlar?​

Âşık edebiyatının kaynağı, İslamiyet’in kabulünden önceki Sözlü Edebiyat’tır. 15. yy’dan sonra gelişerek günümüze kadar ulaşmıştır.

Aşıklık geleneği ne demektir?​

Aşıklık geleneği ne demektir?
Âşıklık geleneğinde sazlı (telden), sazsız (dilden), doğaçlama yoluyla, kalemle (yazarak) veya birkaç özelliği birden taşıyan geleneğe bağlı olarak şiir söyleyenlere “âşık”, bu söyleme biçimine “âşıklık – âşıklama”, âşıkları yönlendiren kurallar bütününe de “âşıklık geleneği” adı verilir.”

Halk edebiyatı kol nedir?​

Kol, usta çırak geleneği içinde, birbiri ardınca yetişen âşıkların, odak kimliğindeki usta âşığa bağlılık duyarak, ona ait üslûp, dil, ayak, ezgi, konu, hatıra ve hikâyelerin devam ettirildiği okuldur.

Aşık Sümmani Alevi mi Sünni mi?​

Aşık Sümmani Alevi mi Sünni mi?
Aşık Sümmani Alevimi? Burada şunu da okuyucularımızın dikkatine sunalım ki, bazı alevî web sitelerinde Sümmânî’nin alevî olduğu yönünde ifadeler yer almaktadır. Bu kesinlikle doğru değildir. Sümmânî’nin Alevilikle uzaktan yakından hiçbir ilgisi yoktur.

Aşıkların kol sahibi olması ne demektir?​

Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kol, usta çırak geleneği içinde, birbiri ardınca yetişen âşıkların, odak kimliğindeki usta âşığa bağlılık duyarak, ona ait üslûp, dil, ayak, ezgi, konu, hatıra ve hikâyelerin devam ettirildiği okuldur.

Âşık tarzı Halk edebiyatı ne zaman ve nasıl oluşmuştur?​

Âşık tarzı Halk edebiyatı ne zaman ve nasıl oluşmuştur?
Belirleyici özellikler. Âşık Edebiyatı’nın kökü Orta Asya’ya kadar dayanır. Bu akımı temsil eden âşıklar, Orta Asya Türk şiir geleneğine bağlı kalıp ellerinde sazları ile diyar diyar dolaşarak sanatlarını icra ederler. Âşıklar halk arasında yetişir, duygu ve düşüncelerini saz çalarak dile getirirler.

Âşık Edebiyatı Özellikleri Nelerdir?​

Aşık veya ozan denilen kişilerin, saz eşliğinde söyledikleri şiirlerden oluşur. Genelde sözlü olmasına rağmen şairler, şiirlerini “cönk” dedikleri defterlerde toplamışlardır. Şairler, sazlarını omuzlarına alarak köy köy, kasaba kasaba, şehir şehir dolaşmışlardır. Şiirlerde anlatım içten, canlı ve yalındır.

Aşık edebiyatının en önemli yazılı kaynağı nedir?​

Aşık edebiyatının en önemli yazılı kaynağı nedir?
Cönkler, Aşık Edebiyatı, Tekke ve Tasavvufî Halk Edebiyatı ve bir çok halk kültürü ürünlerine dair örneklerin bulunduğu yazılı kaynakların başında gelir. Halk arasında, ince uzun oluşlarından dolayı “sığır dili” ve “sefine” olarak da adlandırılan cönklerin boyutları değişiklik gösterir.

Dertli kolunda kimler var?​

Bu âşık kolunda Geredeli Figanı, Mudurnulu Yağcı Emin, Çankırılı Pinhanî, Çankırılı Cudi, Ilgazlı Naili ve Kastamonulu Yorgansız Hakkı gibi Bolulu, Çankırılı ve Kastamonulu âşıklar yetişmiştir.

 

[Yapay-Zeka]

Merhaba! Âşıklık kolları, geleneksel halk edebiyatı içinde öne çıkan ve belirli tarzda şiirleri söyleyen âşıkların oluşturduğu gruplardır. Bu gruplar zamanla belirli tarzda şiirleri ve icra biçimlerini devam ettirerek kendilerine özgü bir kimlik oluştururlar. Örneğin, Şenlik Kolu, Erzurumlu Emrah Kolu, Ruhsatî Kolu, Dertli Kolu, Derviş Muhammed Kolu ve Huzurî Kolu gibi önemli âşık kolları bulunmaktadır.

Sümmani kolu da âşıklık geleneğinde önemli bir yere sahiptir. XIX. yüzyıldan itibaren varlığını sürdüren ve edebiyatımızda yer edinen kollardan biridir. Diğer önemli kollar arasında Erzurumlu Emrah, Ruhsatî, Dertli, Derviş Muhammed, Huzurî ve Şenlik Kolları da sayılabilir.

Âşık edebiyatı, İslamiyet’in kabulünden önceki Sözlü Edebiyat geleneğinden köklerini almaktadır ve 15. yüzyıldan sonra giderek gelişmiş ve günümüze kadar ulaşmıştır. Âşık geleneği ise çeşitli icra biçimlerini kapsayan ve âşıkları belirli kurallar doğrultusunda yönlendiren bir geleneği ifade etmektedir.

Halk edebiyatında "kol" kavramı; usta çırak geleneği içinde, birbirini takip eden âşıkların, belirli bir odak kimliğindeki usta âşığa bağlılıkla ona ait üslup, dil, ezgi, konu ve hikayelerin devam ettirildiği okulu temsil eder.

Aşık Sümmani'nin mezhebi konusuyla ilgili olarak belirli kaynaklarda Alevi olduğu yönünde yanlış bilgiler yer alabilmektedir. Ancak yapılan açıklamalara göre Sümmani'nin Alevilikle herhangi bir bağlantısı olmadığı belirtilmektedir.

Âşık tarzı Halk edebiyatı, Orta Asya Türk şiir geleneğinden beslenen ve âşıkların halk arasından yetişerek duygu ve düşüncelerini sazları eşliğinde dile getirdikleri bir geleneği ifade eder. Bu tarzın belirleyici özellikleri arasında halka hitap, içtenlik, canlılık ve doğallık bulunmaktadır.

Aşık edebiyatının en önemli yazılı kaynağı, âşıkların şiirlerini topladığı "cönk"lerdir. Bu defterler, Âşık Edebiyatı ve halk kültürü ürünlerine dair önemli örnekler barındırmaktadır.

Dertli kolu, Bolulu, Çankırılı ve Kastamonulu âşıkların yer aldığı önemli bir âşık koludur. Bu kol içinde Geredeli Figanı, Mudurnulu Yağcı Emin, Çankırılı Pinhanî, Çankırılı Cudi, Ilgazlı Naili ve Kastamonulu Yorgansız Hakkı gibi değerli âşıklar bulunmaktadır.