Arılar nasıl başkalaşım geçirir
Arılar tam başkalaşım geçiren hayvanlardır; yani yumurtadan çıkan kurtçuk (larva), krizalit devresine (durgun devre) girer, daha sonra ergin arı durumuna geiir. Arıların bu gelişme devrelerinde yavruların her türlü, bakım, beslenme işleri işçi arılar tarafından yapılır, ömürlerinin ilk 20 gününde yumurtaların konacağı gözleri hazırlamak, tükrük salgılarıyla, bal ve çeçektozuyla kurtçukları beslemek, balmumu ve petek yapmak, dışardaki işçi arıların getirdiği balozunu bala çevirmek, kovanın temizlik, bekçilik işlerini yapmak gibi görevleri vardır.
Kovan işlerinde yetişmiş olan bu arılar 20 gün sonra kovandan çıkar, birkaç uçuş yaparak çevreyi tanır, sonra bir kısmı balozu, bir kısmı çiçektozu toplamak üzere ayrılırlar. Bunların arı konuşması (dili) denen, kendilerine özgü danslı hareketleriArı Peteği, Bal Peteği vardır. Biri çiçektozu ya da balozunun bol olduğu bir yer bulunca, bunu bulunduğu yerde dönme, gidip gelme gibi danslı bazı hareketlerle diğer işçi arılara duyurur. Çiçektozu toplayan arılar ayaklan ve ağız parçalarıyla çiçektozu keseciklerini parçalar, bun-,arı topaklar haline getirip kovana taşırlar. Toplanan çiçektozları; yavrular için arı sütü hazırlanmasında, petekler için balmumu yapımında, kovanların yarık ve çatlaklarını sıvamak için özel bir macun yapımında kullanılır. İşçi arıların yumurtalıkları körelmiş olduğu halde, bazen ana arı ölünce içlerinden biri yumurtlamaya başlar ve kovanı dağılmaktan kurtarır.
Erkek arı, ana arıyı dölleyen andır, iri ve hantal vücutludur, iğnesi yoktur, döllenmemiş yumurtalardan meydana gelmiştir. Obur ve hazır yiyicidir, bir kovanda 200-300 tanedir. Ana arı ile çiftleşme uçuşundan dönünce, işçi arılar tarafından kovandan atılırlar, toplama ve beslenme organları iyi gelişmediği için de, dışarda fazla yaşayamazlar. Oğul verme: ilkbaharda çiçekler açınca arıların besinleri birdenbire artar, kıştan çıkan arılar çok çalışmaya ve yeni bir topluluk kurma hazırlığına başlarlar. Ana arı yumurtlamayı hızlandırır, yeni ana arılar yetiştirilir, işçi arıların sayısı fazlalaşınca kovanda huzursuzluk başlar,-anlar hırçınlaşır, bunun üzerine eski ana arı (karınlarını balla doldurmuş, kovanın uçma deliği çevresinde toplanmış) yeni yetişen genç anları sıcak öğle saatlerinde peşine takarak kovandan ayrılır.
Çevrede bir dala konar, diğer arılar da toplanarak bir üzüm salkımı gibi arı hevengi oluşturur. Buna oğul verme denir. Arıcılar izledikleri için, özel yöntemlerle bu oğulu yakalar ve ayrı bir kovana yerleştirir. Eski kovanda ise yeni yetişen ana anlar arasında savaş olur, kuvvetli olan kovanın başında kalır, diğerleri işçi anlar tarafından kovandan atılır.
Arılar tam başkalaşım geçiren hayvanlardır; yani yumurtadan çıkan kurtçuk (larva), krizalit devresine (durgun devre) girer, daha sonra ergin arı durumuna geiir. Arıların bu gelişme devrelerinde yavruların her türlü, bakım, beslenme işleri işçi arılar tarafından yapılır, ömürlerinin ilk 20 gününde yumurtaların konacağı gözleri hazırlamak, tükrük salgılarıyla, bal ve çeçektozuyla kurtçukları beslemek, balmumu ve petek yapmak, dışardaki işçi arıların getirdiği balozunu bala çevirmek, kovanın temizlik, bekçilik işlerini yapmak gibi görevleri vardır.
Kovan işlerinde yetişmiş olan bu arılar 20 gün sonra kovandan çıkar, birkaç uçuş yaparak çevreyi tanır, sonra bir kısmı balozu, bir kısmı çiçektozu toplamak üzere ayrılırlar. Bunların arı konuşması (dili) denen, kendilerine özgü danslı hareketleriArı Peteği, Bal Peteği vardır. Biri çiçektozu ya da balozunun bol olduğu bir yer bulunca, bunu bulunduğu yerde dönme, gidip gelme gibi danslı bazı hareketlerle diğer işçi arılara duyurur. Çiçektozu toplayan arılar ayaklan ve ağız parçalarıyla çiçektozu keseciklerini parçalar, bun-,arı topaklar haline getirip kovana taşırlar. Toplanan çiçektozları; yavrular için arı sütü hazırlanmasında, petekler için balmumu yapımında, kovanların yarık ve çatlaklarını sıvamak için özel bir macun yapımında kullanılır. İşçi arıların yumurtalıkları körelmiş olduğu halde, bazen ana arı ölünce içlerinden biri yumurtlamaya başlar ve kovanı dağılmaktan kurtarır.
Erkek arı, ana arıyı dölleyen andır, iri ve hantal vücutludur, iğnesi yoktur, döllenmemiş yumurtalardan meydana gelmiştir. Obur ve hazır yiyicidir, bir kovanda 200-300 tanedir. Ana arı ile çiftleşme uçuşundan dönünce, işçi arılar tarafından kovandan atılırlar, toplama ve beslenme organları iyi gelişmediği için de, dışarda fazla yaşayamazlar. Oğul verme: ilkbaharda çiçekler açınca arıların besinleri birdenbire artar, kıştan çıkan arılar çok çalışmaya ve yeni bir topluluk kurma hazırlığına başlarlar. Ana arı yumurtlamayı hızlandırır, yeni ana arılar yetiştirilir, işçi arıların sayısı fazlalaşınca kovanda huzursuzluk başlar,-anlar hırçınlaşır, bunun üzerine eski ana arı (karınlarını balla doldurmuş, kovanın uçma deliği çevresinde toplanmış) yeni yetişen genç anları sıcak öğle saatlerinde peşine takarak kovandan ayrılır.
Çevrede bir dala konar, diğer arılar da toplanarak bir üzüm salkımı gibi arı hevengi oluşturur. Buna oğul verme denir. Arıcılar izledikleri için, özel yöntemlerle bu oğulu yakalar ve ayrı bir kovana yerleştirir. Eski kovanda ise yeni yetişen ana anlar arasında savaş olur, kuvvetli olan kovanın başında kalır, diğerleri işçi anlar tarafından kovandan atılır.