Ağabeyle İlgili Şiirler, Ağabey İle İlgili Şiir

[SoruCevap]

Yeni Ağabey Şiirleri
En Güzel Ağabey İle İlgili Şiirler


Gördüm Abi

Sevgiyi gördüm abi
Öksüz ve minik bir kızın gözlerinde
Annesiyle giden çocuklara bakarken
Gördüm abi gerçekten gördüm
Karşılıksız bir sevgiydi bence
Kendi için değildi bu sevgi onlar içindi abi
Değerini bilsinler diye
Onun sevinemsi düşlerdeydi abi
Rüyasını bile göremediği düşlerde
Yaşamak kadar kendisine uzakta olsa
Sevginin değerinin biliyordu abi
Belkide sevgi için dayanıyordu
Küçücük bedeni bu zor hayata

Sadakati gördüm abi
Bir sokak çocuğunun yüeğinde
Nasıl da sahip çıkıyordu
Kader arkadaşına
Görmeliydin abi görmeliydin
Soğuktan morarmış elleri
Belkide yeni tanıştığı
Kader arkadaşı için
Havadaydı
İnmedi abi yere
Haksızlık bitene dek
Haksızlık bitmeden
Yüreğindeki sadakat volkanı sönmedi abi
Belki yalnız
Belki sahipsiz
Belki sevgisiz
Ama gururluydu
Ama sadakatliydi
Belkide çoğumuzun yapamadığını
O küçük sokak çocuğu yaptı abi
Karşılık beklemedi sevgiden
Hiçbirşey beklemedi kimseden
Sokak kanunlarına uymalıymış abi
Tek başına yaşamasını öğrendi
Paylaşmayı öğrendi
En önemlisi abi
Herşeye rağmen yaşamasını öğrendi


Arif Baltacı
Şiirci geldi abi

Takma kafana dertleri ver bana
Ver ben şiir yaparım onları
Üzüntülere alıştım yolla bana
Aşık tım bende bir zamanları
Avare olduk sokaklarda
Sönmüş mumların varsa yolla bana
Sokak lambalarım var benim
Birbirini kovalayan kedilerim
İki elin bir olup ısındığı
Sım sıkı tuttuğum buharlarım
Asla ulaşadığım camlarım var benim
Ben şiirciyim abi
Yazarım şiirlerimi o buhulara
Okurlar elbet okurlar
Ben şiirciyim abi
O aşk şiir lerini
Dertli hasret gemilerini
Buhularım çizer
Açar açar da okur abi
Gecenin melek leri okur abi
Sım sıkı tuttuğum buhularım ellerim de abi
Şiirciyim ben abi
Yolla bana aşkları abi
Abi ben aşksız kaldım
Aşksız şairim yani
şiirciyim abi


Yahya Garip

Ağabey şiiri ...

Sana bir şeyler yazmak istedim
Ama her elime kalem alışımda
O yumruk oturuyor
Ne konuşabiliyorum,
Ne yazabiliyorum,
Derdimi kime anlatayım ağabey?

Yapayalnızım şimdi,
O kadar savunmasızım ki,
O kadar yoksunum ki senden
Kime tutunayım şimdi ağabey?

Biliyorum kızıyorsun bana
Ama ne olur kızma
Akan her damla yaşım,
Özlemimi yatıştırıyor
Ve seni çok sevdiğimi hatırlatıyor.

Neler yaşadık 25 yıl boyunca
Hatırlar mısın bilmem?
Kreşte ilk günüm daha yaşım 4
Babam bizi bırakıyor yaban kişilere
Ve ben ağlıyorum
Sen gidip babama tekme atıyorsun
Kardeşimi ağlatma diye.

Hani sokaktayız
İsmi Okan'dı hatırlar mısın?
Kepimi alıp dikenli tellere atmıştı
Ben gene ağlamıştım
Sen de çocuğun kafasına taş attın
Kardeşimi ağlatma diye.
Daha nice kavgalara girdin benim için
Kime güveneyim şimdi ağabey?

Hani son gecende elimi sıkmıştın ya
Hani soluğunu "ıh" diye yüzüme vermiştin ya
Biliyordun benim orada olduğumu
Ve gene ben üzülmeyeyim diye kavga ediyordun
Ama gücün yetmedi
Verdin son nefesini bir hastane yatağında.

Biliyorsun değil mi?
Ebedi yatağına ben yatırdım seni
Topraktan yorganını ellerimle attım.
Sana son bir sözüm var
Binlerce kez teşekkürler
Dünyanın en süper ağabeyi
Ve dünyanın en iyi arkadaşı olduğun için
Binlerce kez teşekkürler
Seni çok ama çok seviyorum ağabey.

Ozan Gölge

Abi Boşver
Hayatta sana teselli olmayacaksa
Sen kırılıp yen içinde kalacakca...
Abi boşver SALLA

Ufka uzanan yolda diken olacaksa
Gül hep gonca kalıp hiç açmayacaksa...
Abi boşver SALLA

Bakmaya kıyamadığın gözde yaş,sana akmayacaksa
Çürüyen mendillerde ızdırap olacaksa...
Abi boşver SALLA

Sabahsız gecelerine güneş olup doğmayacaksa
Sıcak bakışlarını sana değil aynalara yansıtacaksa...
Abi boşver ,az SAL da...

Abi Deme Bana


Bakışlar derin,
Yolum umutsuz,
Her bakışına saplanıp kalıyorum.
Çıkmak için caba harçarken,
İşte o zaman sus,
Ne olur abi de me bana...

Zaten,
Geleceksin diye,
Aylarca gelişini bekliyorum.

Geldiğin zaman, kaldın.
Gittiğin zaman, kaldın,
Sen ömrüme ömür,
Canımda canansın,

Ne olur abi de me bana...
Abime

Bir fidan düştü toprağa
Boynu bükük, yüreği yaralı
Ağıtlar döküldü arkasından
Gitmişti artık
Hiçbirşey yaşamamış, yaşatmamışçasına
Yasa tuttu gökyüzünü yıldızları
pusuya yatmış bir eylül akşamında
Dolunayın ışığında
Hazanların içine gömdü kendisini
Acısız tasasız gülümseyerek gitti ölüme
Getirdiler onu
Dört tekerlekli araba dedikleri birşeyle
Uzun uzun çalan siren sesleri
Gelişinin müjdecisiydiler
Dört duvarlı bir odaya koydular
Yüzlerce yüzleri saklı insanların arasına
Aman Allah’ım
Nekadarda küçüktü yeni evi
Birkaç tahta ve çiviyle yapılmıştı
Mekanı küçülmüştü ama
Yaşamı boyunca
Tatmadığı bir huzur vardı yüzünde
Belki de
İlk defa böyle huzurlu yatıyordu
Belki de
İlk defa tebessüm ediyordu
Hatta belki de
İlk defa böyle mutluydu
Yıkadılar onu
Ona zarar vermekten
Uyandırmaktan korkar gibi
İncitmeden
Sonra yatırdılar bir musalla taşına
Yaşamı boyunca
Onu hiç tanımayan insanlar
Ellerini onun için kaldırmış dua ediyorlar
Sonra omuzlarında taşıdılar onu
Üşümesin diye önce gözlerini
Sonra her tarafını
Toprakla örttüler
Artık huzurluydu
Yaşamın en güzel döneminde
Bir fidan yıkılıyor
Üzerinde bir karış toprak
Baş ucunda vakar bir fidan
Fidanda dinmeyen iki damla gözyaşıyla