SoruCevap
Yeni Üye
- Katılım
- 17 Ocak 2024
- Mesajlar
- 350.999
- Çözümler
- 1
- Tepkime puanı
- 17
- Puan
- 308
- Yaş
- 36
1. Dünya Savaşında Gizli Anlaşmalar
1. Dünya Savaşında Yapılan Gizli Anlaşmalar
Türkleri Balkanlardan atma konusunda büyük ölçüde başarılı olan Batılı devletler, artık oyunun son perdesi olan İstanbul u almak ve Anadolu yu paylaşmak için 20. yy. ın başlarında faaliyetlerini artırmışlardı.
Osmanlı devleti üzerinde yayılmacı emelleri olan dört büyük devlet İngiltere, Fransa, Rusya ve İngiltere , ilk defa I. Dünya Savaşı nda aynı ittifakın içinde yer almışlardı. Üstelik bölmek, parçalamak ve topraklarına sahip olmak istedikleri Osmanlı Devleti karşı ittifakta yer almış ve savaşa girmişti. İşte bu nedenle, I. Dünya Savaşı yıllarında İtilâf devletleri ni oluşturan İngiltere, Fransa, Rusya ve İtalya değişik tarihlerde bir araya gelerek Osmanlı Devleti ni paylaşmayı amaçlayan projeleri ele almışlar ve bunları birer antlaşmaya dönüştürmüşlerdi. Bu antlaşmalar şunlardır:
1. İstanbul Antlaşması
İngiltere ve Fransa nın 1915 yılı başında Çanakkale yi geçmek istedikleri günlerde, Boğazların ve İstanbul un elden gideceğinden endişelenen Rusya harekete geçti. Müttefikleri üzerindeki baskılarıyla Rusya, 4 Mart-10 Nisan 1915 tarihleri arasında beş haftalık bir süre içinde, İngiltere ve Fransa ile yazışmalar yoluyla haberleşerek, bir metne dayanmayan antlaşmalar demetini ortaya çıkarmayı başardı.
Bir aylık bir haberleşme ve yazışma yoluyla gerçekleşen bu ilk gizli antlaşmaya göre; İngiltere ve Fransa, İstanbul ve Çanakkale Boğazları ile, Marmara Denizi nin batı kıyıları, Midye-Enez çizgisine kadar Batı Trakya, İstanbul Boğazı nın doğu kısmı, İzmit Körfezi nin bir kısmı ile Marmara Denizi ndeki adaların Rusya ya verilmesini kabul ediyorlardı. İmroz ve Bozcaada konusunda da Rusya ya danışıl-madan herhangi bir karar almayacaklarını taahhüt ediyorlardı.
Ruslar da, İngiltere nin Asya Türkiyesi ndeki özel haklarını, ayrıca Osmanlı hakimiyetinden ayrılacak Arap ülkelerinin istiklâllerini tanıyacaklarını, Fransızların İskenderun Körfezi ve Toroslar a kadar Kilikya dahil olmak üzere Suriye yi ilhak etmesini kabul edeceğini bildiriyordu.
Tarafların birbirlerinin taleplerini kabul etmeleri üzerine antlaşma imzalanmıştı.
2. Londra Antlaşması
İtilâf devletleri, İtalya yı müttefik olarak yanlarında savaşa sokmak amacıyla, 26 Nisan 1915 de Londra da yapılan antlaşmalarla Osmanlı Devleti topraklarından pay verdiler. Buna göre; İtalya ya Antalya havalisi verildi ve İtalya 20 Mayıs 1915 te Avusturya ya savaş ilân etti. Çanakkale savaşlarının yoğunlaştığı günlerde ise, yani Ağustos 1915 te Almanya ve Osmanlı Devleti ne savaş açtı. Bu antlaşma ile müttefikleri, İtalya nın Trablusgarp i ve 12 Ada yı ilhak etmesini de kabul ettiklerini açıklamışlardı.
3. Sykes-Picot Antlaşması
İngiltere Hükümeti Mısır Genel Valisi Mc Mahon un Mekke Emiri Hüseyin le kurduğu münasebet ve sağlanan mutabakattan sonra, Osmanlı Devleti üzerindeki İngiliz ve Fransız menfaatlerinin görüşül-mesini istemiştir. İngiltere adına Sir Mark Sykes ile Fransa adına Charles François Georges-Picot arasında yapılan görüşmeler sonunda, Şubat 1916 da Arap vilayetlerinin paylaşılması konusunda bir antlaşmaya varıldı. Mart 1916 da İngiliz ve Fransız temsilciler Rusya ya giderek, Rus Dışişleri Bakanı Sazannof la görüşmeler yaptılar. Bu görüşmeler sonunda Rusya da bu antlaşmaya dahil oldu ve Sykes-Picot antlaşması imzalandı.
Bu antlaşma; esas itibarıyla, Osmanlı Devleti nin Asya daki topraklarının paylaşılmasını öngörüyordu. Buna göre; antlaşmaya taraf olan Rusya Erzurum, Van, Bitlis vilayetleri ile Güneydoğu Anadolu nun bir kısmını, İngiltere Mezopotamya nın tamamı ile, bütün Akka ve Hayfa limanlarını, Fransa da Suriye kıyıları, Kilikya bölgesini, Harput ve havalisini alacaklardı. İngiliz ve Fransız nüfuz bölgelerinde bir Arap devleti veya konfederasyonu kurulacak, Filistin milletlerarası bir idareye tabi tutulacaktı.
İngiltere, Fransa ve Rusya kendi aralarındaki bu antlaşmayı Eylül 1916 da İtalya ya bildirmişlerdi. Bunun üzerine İtalyan Hükümeti, kendilerine daha önce bırakılmış olan toprakların Fransa nın payına düşenden daha az olduğunu ileri sürerek İzmir ve Mersin in de nüfuz bölgesi olarak verilmesini istediler.
İtalya nın bu isteğine Ruslar, İzmir i ele geçiren İtalya nın karadan ve denizden Çanakkale Boğazı nı kontrol edeceği endişesiyle karşı çıktılar. İngiltere de İzmir in İtalyanlara verilmesini istemiyordu. Fransızlar da Mersin in İtalyanlara verilmesini uygun görmüyorlardı.
4. Saint Jean de Maurienne Antlaşması
Sykes-Picot Antlaşması nın İtalya tarafından öğrenilmesinden sonra; İtalya, İtilâf devletlerinin kendi aralarında imzaladıkları gizli antlaşmaların kendisine açıklanmasını istedi. 1915 te Londra da imzalanan antlaşmaya açıklık getirmek ve İtalya nın kendi yanlarında savaşa devam etmesini teşvik etmek amacıyla, İtilâf devletleri bir toplantı yapmaya karar verdiler.
İngiltere, Fransa, Rusya ve İtalya Başbakanları 19 Nisan 1917 de Saint Jean de Maurienne kasabasında, İtalya nın Doğu Akdeniz deki menfaatlerini görüşmeye başladılar. Görüşmeler safhasında temsilci göndermiş olan Rusya, ihtilâl çıkması sebebiyle, Başbakanlar düzeyinde yapılan bu toplantıya katılamamıştır. Yapılan görüşmelerden sonra, daha önceki İtalyan taleplerinin yanında İzmir ve civarının da İtalyanlara bırakılmasını İngiltere ve Fransa kabul etmişti. Ancak, antlaşmanın Ruslar tarafından da imzalanması kaydını getirmişlerdi. Fakat, arlık Rusya sı ihtilâl sonucu yıkılınca, Saint Jean de Mauirienne antlaşması, taraflardan birinin imza koymaması yüzünden hükümsüz olarak kabul edilecektir.
Nitekim, İngilizler bundan istifade ederek, savaş sonrası Paris te toplanan barış konferansında İzmir ve civarının Yunanlılarca işgalini kararlaştıracaklardı.
5. Gizli Antlaşmalarda Yunanistan ın Durumu
İtilâf Devletleri nin Çanakkale Savaşlarını başlattığı günlerde, Yunan Başvekili Venizelos, İngilizlere müracaat ederek İzmir in kendilerine verilmesi halinde , devam etmekte olan Çanakkale Muharebeleri ne Yunanistan ın İtilâf Devletleri yanında katılacağını belirtti. İngiliz devlet adamları değil İzmir i, kendi ellerinde bulunan Kıbrıs ı bile vererek Yunanlıları kendi yanlarına çekmek istiyorlardı. Bu nedenle, Venizelos un teklifini kabul ettiler. Ancak, Rusya olayı öğrendiğinde buna karşı çıktı. Kendisine verilecek olan İstanbul ve boğazların hemen yakınında, bu topraklar üzerinde tarihi emelleri olan Yunanistan ın bulunmasını istemedi. Sonra İzmir e yerleşen Yunanistan, Çanakkale Boğazı nı karadan ve denizden kontrol altında tutabilirdi. Bu da Rus çıkarlarına uygun düşmezdi. Bu nedenle; Rusya nın karşı çıkması ve Yunanistan da Venizelos un iktidardan düşmesiyle bu girişim sonuçsuz kaldı.
Savaş sonrasında İngiltere İzmir ve havalisinin Yunanistan a verilmesi konusunda Paris Barış Konferansı nda yoğun bir çaba sarfetmiş ve müttefiki Fransa ve Amerika Birleşik Devletleri idarecilerini ikna etmiş ve konferanstan İzmir ve civarının Yunanlılar tarafından işgal edilmesiyle ilgili bir karar çıkarmıştır.
I. Dünya Savaşı İçinde ve Sonrasında İngiltere nin Gizli Paylaşım Projeleri Üzerinde Yaptığı Değişiklikler
Birinci Dünya Savaşı başladığında İngiltere, savaş sonrası için Osmanlı Devleti nin Doğu Anadolu topraklarında bir Büyük Ermenistan devleti kurdurmak niyetindeydi. Ancak Sykes-Picot görüşmeleri esnasında Rusya İngilizlere başvurarak Doğu Anadolu da Trabzon, Erzurum ve Van ile civarını Ermenilere veremeyeceğini, buraları kendisinin almak istediğini söyledi. Bu nedenle İngiltere, Ermenistan devleti kurma konusunu bir süre ağzına almadı ve Ermenileri oyaladı.
Diğer taraftan; Sykes-Picot antlaşmasıyla Irak ı alacak olan İngiltere, Rusya ile sınır komşusu olacaktı. Halbuki Rusya ile sınır komşusu olmak İngiliz siyasetine aykırı idi. Bu nedenle İngiltere, kendisi ile Rusya arasında bir küçük Ermenistan devleti veya bir küçük Kürdistan devleti kurulması konusunu düşünmeye başladı. Bunun için de tıpkı Ermenileri yaptığı gibi Kürtleri de tahrike başladı.
İngiltere nin bu bölgede sık sık siyaset değiştirmesi üzerine; bu kez de Fransa devreye girerek, madem ki İngilizler Rusya ile sınır komşusu olmak istemiyor, o halde Ermenistan ve Kürdistan devletlerini kurma düşüncesinden vazgeçilmesi şartıyla Fransa nın bu bölgeleri alabileceğini belirtmişti. Bunun üzerine İngiltere, bir kez daha Kürdistan ve Ermenistan kurulması fikrinden vazgeçti.
1917 de Rusya daki ihtilâl ile arlık Rusya yıkılınca, bu kez İngiltere Doğu Anadolu da bir Büyük Ermenistan ve Güneydoğu Anadolu da bir Kürdistan devletinin kurulması projesini yeniden masa üzerine çıkarmıştı.
İngiltere nin Sykes-Picot Antlaşması nda belirttiği Osmanlı Devleti nden ayrılacak Arap toprakları üzerinde bir Arabistan Devleti kurmak düşüncesini terk ettiği, bunun yerine böl parçala yönet veya yok et politikasıyla çok sayıda devlet kurdurmak ve bunları mandater devlet olarak yönetmeyi düşündüğünü görüyoruz.
İngiltere nin en son Osmanlı Devleti ni parçalama projesi şöyleydi :
Anadolu üzerinde; Türkiye, Ermenistan, Kürdistan, Pontus Rum ve Boğazlar devletleri adlarıyla beş devlet kurulacaktı . Ayrıca Fransa ya, İtalya ya ve Yunanistan a nüfuz bölgeleri verilmekteydi.
Orta Doğu ve Arabistan topraklarında ise; Irak, Suriye, Lübnan, Filistin, Ürdün, Suud, Hicaz, Yemen, Kuveyt, Hadramut ve Umman olmak üzere on devlet kuruluyordu.
Alıntı
1. Dünya Savaşında Yapılan Gizli Anlaşmalar
Türkleri Balkanlardan atma konusunda büyük ölçüde başarılı olan Batılı devletler, artık oyunun son perdesi olan İstanbul u almak ve Anadolu yu paylaşmak için 20. yy. ın başlarında faaliyetlerini artırmışlardı.
Osmanlı devleti üzerinde yayılmacı emelleri olan dört büyük devlet İngiltere, Fransa, Rusya ve İngiltere , ilk defa I. Dünya Savaşı nda aynı ittifakın içinde yer almışlardı. Üstelik bölmek, parçalamak ve topraklarına sahip olmak istedikleri Osmanlı Devleti karşı ittifakta yer almış ve savaşa girmişti. İşte bu nedenle, I. Dünya Savaşı yıllarında İtilâf devletleri ni oluşturan İngiltere, Fransa, Rusya ve İtalya değişik tarihlerde bir araya gelerek Osmanlı Devleti ni paylaşmayı amaçlayan projeleri ele almışlar ve bunları birer antlaşmaya dönüştürmüşlerdi. Bu antlaşmalar şunlardır:
1. İstanbul Antlaşması
İngiltere ve Fransa nın 1915 yılı başında Çanakkale yi geçmek istedikleri günlerde, Boğazların ve İstanbul un elden gideceğinden endişelenen Rusya harekete geçti. Müttefikleri üzerindeki baskılarıyla Rusya, 4 Mart-10 Nisan 1915 tarihleri arasında beş haftalık bir süre içinde, İngiltere ve Fransa ile yazışmalar yoluyla haberleşerek, bir metne dayanmayan antlaşmalar demetini ortaya çıkarmayı başardı.
Bir aylık bir haberleşme ve yazışma yoluyla gerçekleşen bu ilk gizli antlaşmaya göre; İngiltere ve Fransa, İstanbul ve Çanakkale Boğazları ile, Marmara Denizi nin batı kıyıları, Midye-Enez çizgisine kadar Batı Trakya, İstanbul Boğazı nın doğu kısmı, İzmit Körfezi nin bir kısmı ile Marmara Denizi ndeki adaların Rusya ya verilmesini kabul ediyorlardı. İmroz ve Bozcaada konusunda da Rusya ya danışıl-madan herhangi bir karar almayacaklarını taahhüt ediyorlardı.
Ruslar da, İngiltere nin Asya Türkiyesi ndeki özel haklarını, ayrıca Osmanlı hakimiyetinden ayrılacak Arap ülkelerinin istiklâllerini tanıyacaklarını, Fransızların İskenderun Körfezi ve Toroslar a kadar Kilikya dahil olmak üzere Suriye yi ilhak etmesini kabul edeceğini bildiriyordu.
Tarafların birbirlerinin taleplerini kabul etmeleri üzerine antlaşma imzalanmıştı.
2. Londra Antlaşması
İtilâf devletleri, İtalya yı müttefik olarak yanlarında savaşa sokmak amacıyla, 26 Nisan 1915 de Londra da yapılan antlaşmalarla Osmanlı Devleti topraklarından pay verdiler. Buna göre; İtalya ya Antalya havalisi verildi ve İtalya 20 Mayıs 1915 te Avusturya ya savaş ilân etti. Çanakkale savaşlarının yoğunlaştığı günlerde ise, yani Ağustos 1915 te Almanya ve Osmanlı Devleti ne savaş açtı. Bu antlaşma ile müttefikleri, İtalya nın Trablusgarp i ve 12 Ada yı ilhak etmesini de kabul ettiklerini açıklamışlardı.
3. Sykes-Picot Antlaşması
İngiltere Hükümeti Mısır Genel Valisi Mc Mahon un Mekke Emiri Hüseyin le kurduğu münasebet ve sağlanan mutabakattan sonra, Osmanlı Devleti üzerindeki İngiliz ve Fransız menfaatlerinin görüşül-mesini istemiştir. İngiltere adına Sir Mark Sykes ile Fransa adına Charles François Georges-Picot arasında yapılan görüşmeler sonunda, Şubat 1916 da Arap vilayetlerinin paylaşılması konusunda bir antlaşmaya varıldı. Mart 1916 da İngiliz ve Fransız temsilciler Rusya ya giderek, Rus Dışişleri Bakanı Sazannof la görüşmeler yaptılar. Bu görüşmeler sonunda Rusya da bu antlaşmaya dahil oldu ve Sykes-Picot antlaşması imzalandı.
Bu antlaşma; esas itibarıyla, Osmanlı Devleti nin Asya daki topraklarının paylaşılmasını öngörüyordu. Buna göre; antlaşmaya taraf olan Rusya Erzurum, Van, Bitlis vilayetleri ile Güneydoğu Anadolu nun bir kısmını, İngiltere Mezopotamya nın tamamı ile, bütün Akka ve Hayfa limanlarını, Fransa da Suriye kıyıları, Kilikya bölgesini, Harput ve havalisini alacaklardı. İngiliz ve Fransız nüfuz bölgelerinde bir Arap devleti veya konfederasyonu kurulacak, Filistin milletlerarası bir idareye tabi tutulacaktı.
İngiltere, Fransa ve Rusya kendi aralarındaki bu antlaşmayı Eylül 1916 da İtalya ya bildirmişlerdi. Bunun üzerine İtalyan Hükümeti, kendilerine daha önce bırakılmış olan toprakların Fransa nın payına düşenden daha az olduğunu ileri sürerek İzmir ve Mersin in de nüfuz bölgesi olarak verilmesini istediler.
İtalya nın bu isteğine Ruslar, İzmir i ele geçiren İtalya nın karadan ve denizden Çanakkale Boğazı nı kontrol edeceği endişesiyle karşı çıktılar. İngiltere de İzmir in İtalyanlara verilmesini istemiyordu. Fransızlar da Mersin in İtalyanlara verilmesini uygun görmüyorlardı.
4. Saint Jean de Maurienne Antlaşması
Sykes-Picot Antlaşması nın İtalya tarafından öğrenilmesinden sonra; İtalya, İtilâf devletlerinin kendi aralarında imzaladıkları gizli antlaşmaların kendisine açıklanmasını istedi. 1915 te Londra da imzalanan antlaşmaya açıklık getirmek ve İtalya nın kendi yanlarında savaşa devam etmesini teşvik etmek amacıyla, İtilâf devletleri bir toplantı yapmaya karar verdiler.
İngiltere, Fransa, Rusya ve İtalya Başbakanları 19 Nisan 1917 de Saint Jean de Maurienne kasabasında, İtalya nın Doğu Akdeniz deki menfaatlerini görüşmeye başladılar. Görüşmeler safhasında temsilci göndermiş olan Rusya, ihtilâl çıkması sebebiyle, Başbakanlar düzeyinde yapılan bu toplantıya katılamamıştır. Yapılan görüşmelerden sonra, daha önceki İtalyan taleplerinin yanında İzmir ve civarının da İtalyanlara bırakılmasını İngiltere ve Fransa kabul etmişti. Ancak, antlaşmanın Ruslar tarafından da imzalanması kaydını getirmişlerdi. Fakat, arlık Rusya sı ihtilâl sonucu yıkılınca, Saint Jean de Mauirienne antlaşması, taraflardan birinin imza koymaması yüzünden hükümsüz olarak kabul edilecektir.
Nitekim, İngilizler bundan istifade ederek, savaş sonrası Paris te toplanan barış konferansında İzmir ve civarının Yunanlılarca işgalini kararlaştıracaklardı.
5. Gizli Antlaşmalarda Yunanistan ın Durumu
İtilâf Devletleri nin Çanakkale Savaşlarını başlattığı günlerde, Yunan Başvekili Venizelos, İngilizlere müracaat ederek İzmir in kendilerine verilmesi halinde , devam etmekte olan Çanakkale Muharebeleri ne Yunanistan ın İtilâf Devletleri yanında katılacağını belirtti. İngiliz devlet adamları değil İzmir i, kendi ellerinde bulunan Kıbrıs ı bile vererek Yunanlıları kendi yanlarına çekmek istiyorlardı. Bu nedenle, Venizelos un teklifini kabul ettiler. Ancak, Rusya olayı öğrendiğinde buna karşı çıktı. Kendisine verilecek olan İstanbul ve boğazların hemen yakınında, bu topraklar üzerinde tarihi emelleri olan Yunanistan ın bulunmasını istemedi. Sonra İzmir e yerleşen Yunanistan, Çanakkale Boğazı nı karadan ve denizden kontrol altında tutabilirdi. Bu da Rus çıkarlarına uygun düşmezdi. Bu nedenle; Rusya nın karşı çıkması ve Yunanistan da Venizelos un iktidardan düşmesiyle bu girişim sonuçsuz kaldı.
Savaş sonrasında İngiltere İzmir ve havalisinin Yunanistan a verilmesi konusunda Paris Barış Konferansı nda yoğun bir çaba sarfetmiş ve müttefiki Fransa ve Amerika Birleşik Devletleri idarecilerini ikna etmiş ve konferanstan İzmir ve civarının Yunanlılar tarafından işgal edilmesiyle ilgili bir karar çıkarmıştır.
I. Dünya Savaşı İçinde ve Sonrasında İngiltere nin Gizli Paylaşım Projeleri Üzerinde Yaptığı Değişiklikler
Birinci Dünya Savaşı başladığında İngiltere, savaş sonrası için Osmanlı Devleti nin Doğu Anadolu topraklarında bir Büyük Ermenistan devleti kurdurmak niyetindeydi. Ancak Sykes-Picot görüşmeleri esnasında Rusya İngilizlere başvurarak Doğu Anadolu da Trabzon, Erzurum ve Van ile civarını Ermenilere veremeyeceğini, buraları kendisinin almak istediğini söyledi. Bu nedenle İngiltere, Ermenistan devleti kurma konusunu bir süre ağzına almadı ve Ermenileri oyaladı.
Diğer taraftan; Sykes-Picot antlaşmasıyla Irak ı alacak olan İngiltere, Rusya ile sınır komşusu olacaktı. Halbuki Rusya ile sınır komşusu olmak İngiliz siyasetine aykırı idi. Bu nedenle İngiltere, kendisi ile Rusya arasında bir küçük Ermenistan devleti veya bir küçük Kürdistan devleti kurulması konusunu düşünmeye başladı. Bunun için de tıpkı Ermenileri yaptığı gibi Kürtleri de tahrike başladı.
İngiltere nin bu bölgede sık sık siyaset değiştirmesi üzerine; bu kez de Fransa devreye girerek, madem ki İngilizler Rusya ile sınır komşusu olmak istemiyor, o halde Ermenistan ve Kürdistan devletlerini kurma düşüncesinden vazgeçilmesi şartıyla Fransa nın bu bölgeleri alabileceğini belirtmişti. Bunun üzerine İngiltere, bir kez daha Kürdistan ve Ermenistan kurulması fikrinden vazgeçti.
1917 de Rusya daki ihtilâl ile arlık Rusya yıkılınca, bu kez İngiltere Doğu Anadolu da bir Büyük Ermenistan ve Güneydoğu Anadolu da bir Kürdistan devletinin kurulması projesini yeniden masa üzerine çıkarmıştı.
İngiltere nin Sykes-Picot Antlaşması nda belirttiği Osmanlı Devleti nden ayrılacak Arap toprakları üzerinde bir Arabistan Devleti kurmak düşüncesini terk ettiği, bunun yerine böl parçala yönet veya yok et politikasıyla çok sayıda devlet kurdurmak ve bunları mandater devlet olarak yönetmeyi düşündüğünü görüyoruz.
İngiltere nin en son Osmanlı Devleti ni parçalama projesi şöyleydi :
Anadolu üzerinde; Türkiye, Ermenistan, Kürdistan, Pontus Rum ve Boğazlar devletleri adlarıyla beş devlet kurulacaktı . Ayrıca Fransa ya, İtalya ya ve Yunanistan a nüfuz bölgeleri verilmekteydi.
Orta Doğu ve Arabistan topraklarında ise; Irak, Suriye, Lübnan, Filistin, Ürdün, Suud, Hicaz, Yemen, Kuveyt, Hadramut ve Umman olmak üzere on devlet kuruluyordu.
Alıntı